Strandapósturinn - 01.06.2003, Síða 146

byggt tók ég að mér að skúra búðina og skrifstofurnar og hafði
af því dálitlar tekjnr. Þessu starfi hélt ég áfram í nákvæmlega 25
ár og þegar ég hætti fékk ég stóran renndan rafmagnslampa úr
tré með áletruðum silfurskildi frá kaupfélaginu, smíðaðan af
Skeggja Samúelssyni.
Þegar hafskipabryggjan var byggð á Hólmavík 1936 lifnaði
heldur betur yfir atvinnulífínu hjá kvenfólkinu, því að síldarsölt-
un hófst þá strax. Oft var saltað sólarhringum saman og stóð þá
hver sem betur gat. Dæmi voru um það að vörður stæði á Klif-
inu og stuggaði þeim konum til baka sem gáfust upp og ætluðu
að læðast heim. Og eitt sinn gekk kona frá síldarkassanum, leysti
af sér svuntuna, fór heim og ól barn samdægurs, gott ef ekki tvö.
En þessi hamagangur kunni ekki góðri lnkku að stýra. Krónurn-
ar komu sér svo sem vel, en þrældómurinn var ofboðslegur. A
þessum árum var síldin oft kverkuð með þar til gerðum klipp-
um. Mjög erfitt var að kverka og reyndi á handlegginn og alltaf
á sömu vöðvana. Margar stúlkurnar stokkbólgnuðu upp að öxl
af þessum sökum, þeirra á meðal ég. Upp frá þessu var ég ára-
tugum saman slæm í hægri handleggnum og kenni það engu
nema kverkunartönginni. Onnur vinna sem til féll var að pakka
saltfiski stöku sinnum. Allra fyrstu árin 1932-33 var fiskur þurrk-
aður á reitum. Aðra vinnu var ekki að hafa fyrir kvenfólk. Ein-
hvern veginn skrimti maður nú samt og ekki var þá mikið talað
um að fólk þyrfti að lifa á mannsæmandi hátt.
Það var víst einhvern tímann í kringum 1936 að ég lét tilleið-
ast í fásinnin að ganga í kvenfélagið Glæður sem starfaði af mikl-
um krafti á Hólmavík. I félaginu voru margar dugnaðarkonur,
sennilega voru þar of margir skörungar samtímis því að talsvert
fór að bera á deilum um ýmis málefni. Oft voru haldnar
skemmtanir á vegum kvenfélagsins. Venjulega voru sýnd leikrit,
síðan dansað og seldar veitingar. Veitingasalan varð að fara fram
í heimahúsum hjá einhverri félagskonunni, því að í gamla skól-
anum var ekki húsrými til þess. Eitt sinn sem oftar hélt kvenfé-
lagið skemmtun og vantaði aðstöðu til kaffisölu. Kona úr
skemmtinefndinni var send til mín og fór hún þess á leit við
mig, að ég hefði kaffisöluna með höndum heima hjá mér. Hún
vildi rökstyðja mál sitt sem best og komst að orði einhvern veg-
144