Saga - 2013, Qupperneq 200

stuttlega bornar saman við gangabæina í Laufási og á Grenjaðar stað. Engin
umfjöllun er um hvað lesa megi um stöðu Reykholts út frá þeim gripum sem
fundust frá þessum tíma (bls. 115, 126, 143). Mjög greinilegt er að þessar
yngri minjar voru ekki markmið rannsóknarinnar og þær fá því eins litla
umfjöllun og hægt er að komast af með. Nánast engin fornleifafræðileg túlk-
un er gerð á þeim og engin tilraun til að skilja þróun búsetu í Reykholti.
Í bókinni er sérstakur kafli sem fjallar um helstu gripaflokka og einstaka
gripi sem fundust við uppgröftinn. Þar eru vandaðar teikningar sem feng-
ur er að. Gagnlegt hefði verið að merkja fundarstað einstakra gripa og gripa-
flokka inn á teikningarnar úr uppgreftinum til þess að auðveldara væri að
glöggva sig á tengslum þeirra við einstakar byggingar. Ítarleg umfjöllun
Penelope Walton Rogers á textílum sem fundust við uppgröftinn er fróðleg
og góðar litmyndir eru af þeim textílleifum sem fjallað er um. Niðurstaða
hennar er að meðal þeirra textílleifa sem fundust sé ekkert sem bendir til
ríkidæmis og hárrar stöðu fyrr en í fasa 4 (bls. 217). Kafli Rogers er einn sá
áhugaverðasti í bókinni og mun eflaust nýtast vel sem samanburðarefni
fyrir aðrar rannsóknir, en lítið hefur komið út um lífrænar leifar eins og
textíl og leður sem fundist hafa í íslenskum fornleifarannsóknum hingað til.
Í kaflanum um leirkersbrot sem fundust í Reykholti nýtir höfundur ekki
nýlegar rannsóknir á efni frá Aðalstræti, Bessastöðum, Skriðuklaustri,
Gásum og Tjarnargötu 3c. Engin rök eru færð fyrir því að nýta ekki efnivið
úr nútímalegum uppgröftum sem til eru ýmsar skýrslur og greinar um. Það
hefði a.m.k. þurft að útskýra af hverju þessi efniviður var ekki nýttur til
samanburðar. Umfjöllunin um leirkerin sem fundust í Reykholti byggist að
því er virðist einungis á samanburði við þann efnivið sem fannst á Stóru-
Borg, en um hann er fjallað í bók höfundar Leirker á Íslandi. Þetta er miður
og veldur því að túlkun höfundar á þeim leirkersbrotum sem fundust í
Reykholti hefur lítið gildi.
Í umfjöllun um steinsleggjur (stone hammers) sem fundust í Reykholti
segir að þær þekkist ekki á íslenskum bæjum fyrr en eftir 1500. Fjöldi stein -
sleggja hefur hins vegar fundist í jarðlögum frá 1226–1500 við uppgröftinn á
Alþingisreit og nokkrar í jarðlögum frá 871–1226. Steinsleggjur hafa fundist
við uppgröft á skála í Vatnsfirði í jarðlögum frá 10. öld, í jarðhýsi sem yfir-
gefið var um 980 á Hofstöðum í Mývatnssveit og við uppgröft á miðalda-
kaupstaðnum á Gásum. Þessi fullyrðing á því ekki við rök að styðjast þó
vissulega sé rétt að fjöldi þeirra fari mjög vaxandi á 17. öld. Hér leiðir skort-
ur á samanburði við nýlegar fornleifarannsóknir til ónákvæmni í niður -
stöðum höfundar sem rýrir gildi þeirra.
Stutt umfjöllun er um þau dýrabein sem fundust við uppgröft í Reyk -
holti en varðveisla beina var afar slæm vegna þess hve jarðvegur þar er súr.
Gagnrýnisvert er að ekkert er fjallað um þá aðferð sem beitt var við grein-
ingu dýrabeinanna og óþarflega flókið er að átta sig á frá hvaða tímabili
dýrabeinin eru. Í byggingu 10 milli fasa 2 og 3 fannst hluti af beinagrind
ritdómar198
Saga vor 2013 NOTA_Saga haust 2004 - NOTA 8.5.2013 12:23 Page 198