Strandapósturinn - 01.06.2016, Blaðsíða 44

42
leiðin væri að ná sáttum í þessari ömurlegu kirkjudeilu. Ég
hringdi því í Gunnstein Gíslason, formann sóknarnefndar í
Árneshreppi, sveitunga minn og vin frá unga aldri, og spurði
hann hvað þyrfti að koma til svo að ná mætti sáttum í þessari
löngu deilu. Þetta var föstudaginn 22. maí 1992. Hann svaraði að
það væri fyrst og fremst að koma saman og ræða málin og reyna
að komast að góðri niðurstöðu fyrir alla. Það hefði ekki enn tek-
ist. Spurði ég hann hvort hann mundi treysta mér til að reyna að
fara í málið og koma á sáttum. Hann kvað allt til vinnandi ef það
gæti bundið enda á þessar eitruðu deilur. Með þetta svar í huga
fór ég að hringja í þá sem stóðu að gömlu kirkjunni. Mér var það
ekki erfitt enda þeir allir vinir mínir og eins konar uppeldisbræð-
ur innan sveitarinnar. Ég spurði þá þessarar sömu spurningar og
Gunnstein: Hvað þarf að koma til frá þínu sjónarmiði til að sætta
menn í þessu erfiða kirkjumáli? Svörin voru ekki öll eins en allir
voru því mjög meðmæltir að reyna að ná sáttum, staðan væri
orðin mjög erfið.
Hringdi ég því aftur í Gunnstein og tjáði honum að allir þeir
sem ég hafði náð í og voru í forsvari fyrir gömlu kirkjuna væru
tilbúnir að mæta til fundar. Spurði ég Gunnstein hvort hann væri
þá tilbúinn að boða sóknarnefnd á fund á Storð þriðjudaginn 26.
maí kl. 20:30. (Storð er sumarhús sem nokkur systkinanna frá
Kjörvogi byggðu árið 1978 til sumardvalar á grundinni undir
Finnbogastaðabrekkum út undir vatninu.) Hann mun þá þegar
hafa heyrt í einhverjum nefndarmanna og kvaðst reiðubúinn að
mæta með nefndina. Ég lagði ríkt á við hann að halda málinu
leyndu því að ef það spyrðist út að stór hópur ætlaði að hittast til
að ræða kirkjumálin gæti allt farið í bál og brand. Hann hafði
sömu sýn á það og ég og kvaðst haga málum þannig að ekki spyrð-
ist út. Þá fór ég aftur í að hringja í forsvarsmenn gömlu kirkjunn-
ar og sagði sóknarnefndina reiðubúna til fundar og boðaði þá
alla á Storð þriðju daginn 26. maí kl. 19:30, klukkutíma á undan
sóknarnefnd. Það gerði ég til að gefa þeim tækifæri á að hittast og
spjalla saman áður en nefndin kæmi til fundarins en lagði einnig
áherslu á að fara dult með.
Nú þurfti ég að átta mig á því hvað til míns friðar heyrði. Ég
varð að hafa eitthvað fram að færa þegar til fundarins kæmi.