Sjálfsbjörg - 01.07.1964, Síða 3

SJÁLFSBJÖRG
6. ÁRGANGUR 1964
Útgefandi: SJÁLFSBJÖRG, landssamband fatlaðra.
Ritsijórar:
THEODÓR A. JÓNSSON (ábm.), Reykjavík
TRAUSTI SIGURLAUGSSON, Reykjavík
Ritnefnd blaOsins skipa eftirtalin:
VALDIMAR HÓLM HALLSTAÐ, Húsavík
KONRAÐ ÞORSTEINSSON, Reykjavík
ÞÓRÐUR JÓHANNSS'ON, HveragerSi
SIGURSVEINN D. KRISTINSSON, Reykjavik
VILBORG TRYGGVADÓTTIR, Reykjavík
SÓLVEIG GUÐMUNDSDÓTTIR, Reykjavik
KRISTÍN KONRÁÐSDÓTTIR, Akureyri
INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR, ísaíirM
AÐALBJÖRN GUNNLAUGSSON, HnltaíirSi
ForsiOan:
FRÁ HÚSAVÍK
Ljósm.: Sigurður Guðmundsson
Séra Björn H. Jónsson,
sóknarprestur á HúsavíJc:
Léttum
lífsbaráttuna
Gamall maður hvílir í rúmi sínu og bíð-
ur hinztu hvíldar. Hann á tólf syni full-
orðna, sem ekki kemur of vel saman, og
hugsa þeir lítt um hag hvers um sig. Þessa
syni kallar gamli maðurinn til sín. Hann
biður þá að koma með þrettán viðartágar
og brjóta eina. Það reynist auðvelt. Því
næst biður hann þá að leggja hinar tólf
saman og binda vel um. Að því búnu bið-
ur hann þá að brjóta þær. Það gátu þeir
ekki. Þá segir gamli maðurinn: „Af þessu
eigið þið að læra, að einstaklingurinn er
veikur án stuðnings annarra og að máttur
samtakanna er mikill. Þess vegna skuluð
þið standa saman á hverju sem gengur og
ykkar verður sigurinn að lokum“.
Þessi saga, er ég las fyrir löngu, felur
raunverulega í sér lögmál samfélagsins.
Án samstarfs, án félagsskapar, er maður-
inn ekki mikils megnugur. Jafnvel þótt
einstaklingurinn sé hraustur til líkama og
sálar og finnist sér allir vegir færir, þá
verður honum fyrr eða síðar lífsbaráttan
ofraun, ef hann nýtur ekki samstöðu og
samúðar annarra. Tilfinnanlegra er þetta
þeim, sem ekki eru heilir heilsu.
SJÁLFSBJÖRG 3