Sjálfsbjörg - 01.07.1981, Qupperneq 10

Vikar Davíðsson:
Skiptiheimsóknir
Á s.l. sumri var tekinn upp
þráðurinn frá 1979 um ferða-
mannaskipti milli Sjálfs-
bjargarfélaga og félaga fatl-
aðra í Noregi. Að þessu sinni
fóru tveir 30 manna hópar til
Noregs og jafnmargir Norð-
menn komu til íslands í
tveimur hópum.
Fyrirkomulag þessara
ferða var með nokkuð öðr-
um hætti en 1979. Hóparnir
voru fleiri og smærri og fé-
lagsdeildirnar tóku nú meiri
þátt í undirbúningi og fram-
kvæmd.Með þessu móti komu
störfin á fleiri herðar og
„fyrirtækið“ varð ekki eins
viðamikið og þegar um fjór-
um sinnum stærri hóp var
að ræða. Sennilega er þetta
heppilegri leið en áður var
farin.
Fyrri hópurinn, sem til
Noregs fór, var á veg-
um Sjálfsbjargarfélaganna í
Reykjavík, Suðurnesjum, Ár-
nessýslu og Vestmannaeyj-
um. Hópurinn dvaldi í Tele-
mark í Suður-Noregi frá 27.
júní til 11. júlí. Búið var á
litlu, notalegu hóteli, Skien-
Sportell, í bænum Skien.
Hótel þetta hentar vel fötl-
uðum, og er mjög þægilegt
að fara um það á hjólastól-
um. Farið var í margar skoð-
unarferðir um héraðið út frá
þessum samastað. Móttökur
allar og fyrirgreiðsla var frá-
bærlega góð af hendi heima-
manna og verður ferðin
áreiðanlega öllum þátttak-
endum lengi minnisstæð.
Félagar frá Telemark
dvöldust hér á landi frá 18.
til 31. júlí. Félagsdeildir
Sjálfsbjargar á fyrrgreind-
um stöðum sáu um móttökur
þeirra.
Síðari íslenski hópurinn
dvaldi í Þrændalögum frá 11.
til 25. júlí, og ferðaðist um
það hérað. Sá hópur var á
vegum Sjálfsbjargarfélag-
anna á Norðurlöndum. Ferð
sú tókst líka ágætlega og
rómar fólk mjög móttökur
frænda okkar í Þrændalög-
um. Þrændir dvöldu á Norð-
urlandi frá 20. júní til 4.
júlí.
í þessu greinarkorni er
ekki áformað að segja ferða-
sögur þessara ferða, til þess
er hvorki tími né tækifæri,
heldur aðeins benda á nauð-
syn slíkra ferða fyrir félaga
Sjálfsbjargar.
Við, sem fötluð erum, ber-
um að sjálfsögðu í brjósti
sömu löngun og aðrir menn
til að ferðast, sjá eigin aug-
um ókunn lönd og kynnast
framandi þjóðum, en höfum
því miður færri tækifæri til
þess en æskilegt væri. —
Almennar ferðaskrifstofur
henta okkur síður, þar sem
þær eru ekki skipulagðar
með þarfir fatlaðra í huga,
og kostnaður auk þess flest-
um öryrkjum óviðráðanleg-
ur. Út frá þessu sjónarmiði
einu, er því ærin ástæða til
að efna til slíkra ferða.
Annað megin markmið er
að efla kynni manna af mis-
munandi þjóðernum. Menn
komast í tengsl við fólk, sem
á við svipuð vandamál að
glíma, og kynna sín eigin
sjónarmið. Slík kynni víkka
sjóndeildarhringinn og gera
einstaklinginn hæfari í lífs-
baráttunni, þar að auki leiðir
þetta oft og einatt til vináttu,
sem varað getur ævilangt.
Æskilegt væri að halda
áfram þessum gagnkvæmu
heimsóknum og koma þeim
á breiðari grundvöll ef unnt
reyndist.
8 SJALFSBJ ÖRG