Sjálfsbjörg - 01.07.1988, Blaðsíða 16

Legg mikið upp úr
mannlegum samskiptum
Rœtt uið Stefán Sigurualdason semfatlaðist illa
en er að komast áfœtuma aftur og œtlar í nám
Viðtal: Einar Hjörleifsson
Á Grettisgötu í Reykjavík býr ungur maður, Stefán Sig-
urvaldason, ásamt vinkonu sinni, Rut Agnarsdóttur.
Stefán gengur við tvo armstafi, er fatlaður einsog
kallað er. Slíkt telst tæplega til tíðinda lengur, því hin
síðari ár eru fatlaðir farnir að sjást æ víðar í þjóðfélag-
inu, á götum og torgum, skemmtistöðum og á útivistar-
svæðum. En hvað er þá sérstakt við þennan mann?
- Ég heyri stundum talað um
þig Stefán, sem gangandi krafta-
verk. Hverju scetir það?
“Ég lenti í slysi fyrir sjö
árum, nánar tiltekið 10. októ-
ber 1981. Ég var þá að koma
ofan úr Skíðaskáia í Hvera-
dölum ásamt félaga mínum.
Bíllinn fór útaf í beygjunni við
Kolviðarhól og endaði utan
vegar eftir að hafa farið þrjár
veltur.
Ég var líkamlega meðvit-
undarlaus í 5 vikur, og hálfu ári
seinna man ég fyrst eftir mér.
Þangað til er mér sagt að ég
hafi varla munað neitt frá degi
til dags. Ég fór svo að segja í
fósturstellingu, var mjög veik-
ur. Um tíma fékk ég næringu
gegnum magaslöngu. Á
stuttum tíma léttist ég um
helming, fór alveg niður í 38
kíló.“
Rut bætir því við, að andlit
Stefáns hafi allt afmyndast, því
kalkið hvarf úr líkamanum
með þvaginu, og hann gat ekk-
ert borðað. „En þá tóku for-
eldrar mínir rétta stefnu og
fóru að dæla í mig bætiefnum
frá Marteini Skaftfells,“ segir
Stefán.
“Þegar fjölskyldan sá,
hvernig ástandið var,“ segir
Rut, „var haldinn fundur í eld-
húsinu og rætt, hvað til bragðs
skyldi taka. Þau höfðu heyrt
utan að sér, að draga ætti
slöngu út um magann, þareð
hér væri um vonlaust tilfelli að
ræða. Mjólk var fryst í litla ten-
inga og Stefán sleikti þá síðan
upp til agna. Á hverjum degi
bjó móðir Stefáns til mauk úr
kjöti og grænmeti og bætti út í
það vítamínum og bætiefnum.
14 SJÁLFSBJÖRG