Bibliotheca Arnamagnæana - 01.10.1952, Page 140
138
På linje med f og 1016 skal muligens å plaseres. Men teksten på
de to små defekte bladene er så kort og har så få karakteristiske
trekk at en sikker bedømmelse ikke er mulig.
At å ikke går tilbake på F, viser følgende eksempler:
62.30 Slagbranndar gorvir af longum råom: slik q og f, 6 142.2-4;
... fim a; ... treiam k; ... triam 9.
62.31 mæd hardri æilc: slik q og f, (5 142.5; med huasse eik a, k, 9.
64.6-7 er ceigi ma missa um at ræda oc at hugha leida: [-------]
at huga læida b 142.14; ... og med athigle geyma q; er eigi ma missa
um at ræda f; er eigi megu missa vm rædu (mgl. a) og hugleidingar
a, i, k, 1913, 14, 17; feir eigi ma vmrædv missa og hvgleidingar 9.
Ett sted har å en fyldigere lesemåte enn alle de øvrige:
64.7 æf madr skal mæd konongom eda adrum rikis mannum staddr
væra: ... piona. eda stadder væra å 142.16-17.
Dersom ordene piona eda er opprinnelige, men utelatt både i
A og B, må 6 gå tilbake på originalen uavhengig av deres felles
grunnhåndskrift X. Men det kan neppe sluttes noe av dette enkelt-
stående eksempelet, særlig fordi As lesemåte er en parallellisme av
den art som lett kunne oppstå ved unøyaktig avskriving (se
s. 127). Dessuten har å et annet sted en lesemåte felles med f alene,
som synes å være uopprinnelig, og som dermed fører <5 tilbake på E:
62.23 ivighskordum væra: slik a, k, 9; j uigskårdum ueria f; i
vigskordum væria 6 141.28; mgl. q.
I stemmaet føres da å under tvil opp som søsterhåndskrift til f
og 1016.
Under g er samlet 10 blad, skrevet av flere skrivere. Det er tid-
ligere (s. 49) nevnt at bl. 4—10 sikkert har hørt til ett og samme
håndskrift, og at bl. 2—3 sannsynligvis har hørt sammen med dem,
trolig også bl. 1. Når nå g’s forhold til de andre håndskriftene skal
undersøkes, vil vi prøve hver del av teksten for seg, og begynner
med bl. 4—10.
Bl. 8 har en lesemåte som viser at teksten bygger på F, det felles
grunnlag for a og 9:
110.35 fa lastadi hann: slik c og f; pa g er de hann sva at hann lastade
g, a, 9.
Et eksempel fra bl. 6 viser samsvar mellom g og 9 om en mindre
opprinnelig lesemåte: