Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.2010, Page 194
184
Michael Chesnutt
I transskriptionen er u/v normaliseret som v; forskellen er ikke
altid tydelig, men v-formen er i markant overtal i fragmentet, også i
udlyd. Tegnene i og j gengives som henholdsvis i og j. Akcent over a
bibeholdes.
Bemærkninger til retskrivningen
d skrives både a og å, f. eks. rbg ‘a bergit’ over for rbi2 ‘å bergit’.
Ligaturen aa forekommer ikke.
Overgangen vd > vo afspejles i formerne ran 'svo’ (således undta-
gelsesvis skrevet fuldt ud), A3 ‘vopn’ over for (kun denne ene gang)
ri>27 Vapn’. Ved opløsning af forkortelser trykkes ‘sva’, ‘hvarki’ etc.
Diftongen i adv. eigi skrives regelmæssigt med det norvagiserende
æi, dog en enkelt gang (med stort begyndelsesbogstav) vb38 'Eigi’.
Forbindelsen eng skrives både med og uden angivelse af diftonge-
ring, f. eks. rb23—24 'eingi’, vb6 'leingi’ over for va34 'enga’, vb29
Engi’.
Pron. hon skrives næsten altid således, men (kun denne ene gang)
vb3 ‘Hvn’.
Det privative præfiks og præp. ur skrives altid med o, f. eks. 014
'ojaarff’, A42 'ogerla’, ri>5, va20 'or’.
p skrives o, 6 og 20, f. eks. ra4 'hond’, va32, va40 'oli’, ri>36 'morg’,
ra6 'gravdrv’, vbiy ’hdfdv’, ra35 ‘ræktvm’.
Endelsen -ir skrives med både i og e: 032 ‘vorir’, vb43 ‘gerir’, ri>3
‘vnder’, vb27 ‘epter’; den sædvanlige forkortelse opløses som ‘-er’.
Endelsen -u skrives normalt u/v, men den ældre stavning med o
ses indimellem: rb 5 'komo’, ran 'bvno’, ra22 'miklo’, vai6 'ero’, vb7
'Melkorko’, vbi4 'Bero’, vb39 'Freyio’, vb42 'hvilo’.
Svarabhaktivokalen er hyppig, den skrives dog aldrig helt ud, men
forkortes med ar-abbreviatur.
d i ind- og udlyd skrives d, f. eks. ra3 'greida’, rbi2 'kastadi’, ra27
'ferdinni’, rai8 'ydr’, rai7 'rad’, ra25 'stod’; der skrives dog også hyppigt