Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.2010, Page 220
210
Britta Olrik Frederiksen
hvis sidste led ganske vist mangler på grund af tekstens fragmen-
tariske karakter — hele tekst [23b], der strækker sig over 23VIO—25
+ 24ri8—22, er antagelig indført efter at fol. 24 var så godt som udfyldt,
hvorfor der kun har været plads til en bid af prædikenen i håndskriftet
(jf. Raasted 2008, p. 107). På grund af tekstens logiske opbygning kan
det manglende sammenligningsled imidlertid let interpoleres. Menin-
gen må være følgende, gengivet med en vis frihed og uden hensyn
til detaljer: når en rejsende (peregrinus) ukendt og i fremmed land
modtages i logi (hospitium) hos en anden og behandles venskabeligt,
kan han aldrig glemme den andens velgerning, men vil tværtimod vise
ham samme godhed hvis den anden skulle komme som rejsende til
hans eget hospitium. Ligesådan kunne Guds søn, der fra sit ophøjede
sæde i himmelen drog til denne verden og med Gabriel som mellem-
mand blev modtaget med største gæstfrihed i Marias hospitium, [vel
heller ikke nogen sinde glemme hendes velgerning, men viste hende
tværtimod den samme godhed og optog hende i sit himmelske hjem
da hun forlod verden] (ordene i kantet parentes er interpoleret her).
Der synes således snarest at være tale om et protema eller exordium i
argumentationsform (jf. Riising 1969, p. 73).
For det tredje endelig stemmer et urettet mundi med hypotesen hvis
man tillader sig at tillægge ordene secundum cursum mundi den — i
lyset af rejsebilledet i den resterende tekst — oplagte betydning ‘efter
det jordiske/sekulære forløb’ eller måske ligefrem ‘efter rejsen gennem
(denne) verden’ (jf. Blaise s. v. 11. mundus 4, Thesaurus s. v. 3. mundus
col. 1639 om mundus i betydningen ‘livet i denne verden, det verdslige
liv’ etc.). I så fald indleder prædikanten med at sige at Guds søn i dag
ærer sin mor efter at hun har lagt jordelivet bag sig.
Det kan ikke nægtes at det latinske substantiv cursus er et nornen
actionis til det almindeligvis intransitive verbum curro ‘løber’ etc., og
at man følgelig snarest venter en subjektiv genitiv til cursus, ikke en
objektiv som i al fald forudsat med tolkningen ‘efter rejsen gennem
(denne) verden’. Ifølge ordbøgerne kan curro dog tage akkusativ både