Faxi - 01.12.2021, Blaðsíða 5

FAXI 5
móðir. Ég tók einn vetur í skólanum því
ég vildi vita eitthvað um leiklist, hvernig
ætti að koma fram, læra um rétta radd-
beitingu og öndun. Hann kenndi okkur
t.d. að tala með brjóstvöðvunum, en ekki
með höfuðvöðvunum eða upp í höfuð. Þá
er maður ekki að tala út í sal til áhorf-
enda. Hann kenndi okkur líka að leggja
áherslu á framburð orða og ýmislegt
annað sem mér fannst mjög gagnlegt að
læra. Ég gat ekki verið að stofna eitthvað
sem ég vissi ekkert um.“
Eftir að vera orðin meiri kunnáttu-
manneskja í leiklist hringdi Erna í Soffíu
Karlsdóttur og spurði hvort hún vildi ekki
vera með henni í stofnun leikfélags. Eftir
litla umhugsun var hún til. Soffía var fyrst
um sinn meðstjórnandi í stjórn leikfélags-
ins Stakks þar sem Erna var varaformað-
ur, en tók við formennsku í félaginu þegar
Ingvi hætti snemma á formannsferlinum.
Stjórnin kom sér saman um að nafnið á
leikfélaginu yrði Stakkur.
Ekki kröfuharðir leikarar
Æfingar Stakks fóru fram í ýmsu húsnæði
sem félaginu stóð til boða, herbergjum
og skúrum þar sem hægt að var að koma
fólkinu fyrir. Sýningar voru einnig víða og
meira að segja fór Stakkur með farand-
sýningar í samkomuhúsið í Grindavík,
Austurbæjarbíói í Reykjavík, samkomu-
húsið í Hafnarfirði og á fleiri staði með
vinsælustu sýningar. „Sýningarnar fóru
fram eftir bíósýningar ef við vorum í
bíóhúsum, eða um ellefu á kvöldin og ég
man að það var oft þröngt um okkur.“
Erna minnist þess að Bör Börsson, önnur
sýning félagsins hafi verið mjög vinsæl,
allt upp í 13 sýningar.
Kröfur voru litlar af hendi félagsmanna
og laun að sjálfsögðu engin. Þau gerðu
allt sjálf og gerðu sér hlutina að góðu,
líka litla herbergið í Netaverkstæðinu
sem um skeið var notað til æfinga.
„Búningarnir okkar voru heimatilbúnir
eða við komum með að heiman það sem
við áttum og karlarnir voru gjarnan í
jakkafötunum sínum. Ég minnist þess að
við vorum alltof mikið máluð, kunnum
þetta ekkert,“ segir Erna kát við upprifjun
skemmtilegra minninga.
Leikfélagið setti upp sýningu árlega
og segir Erna þær alla jafna hafa geng-
ið vel og hafi verið vinsælar, enda lítil
samkeppni við aðra afþreyingu á þessum
árum. „Mér fannst gaman að leika eitt
og eitt hlutverk meðfram stjórnarstörf-
unum, en ég vildi ekki gera leiklistina að
atvinnu.“ Þegar leikfélagið Stakkur lagðist
í dvala og var síðar skipt upp í Leikfélag
Keflavíkur og Njarðvíkurleikhúsið árið
1965 starfaði Erna með LK fyrstu starfs-
árin. Fyrsta leikrit Leikfélags Keflavíkur
eftir nafnabreytinguna var Vængstýfðir
englar eftir S. og B. Spewack í þýðingu
Bjarna Guðmundssonar og leikstjórn
Kristjáns Jónssonar.
Grein úr Faxa 1. nóvember 1961
þar sem fjallað er um stofnun
leikfélagsins Stakks.
Frásögn af fyrsta leikriti leikfélagsins
eftir að nafninu var breytt í Leikfélag
Keflavíkur í Faxa 1. apríl 1966.
Erna Sigurbergsdóttir og Eggert Ólafsson. Ljósmynd í eigu Ernu Sigurbergsdóttur