Faxi - 01.12.2021, Blaðsíða 6

6 FAXI
Guðný Kristjánsdóttir á 40 ára leikaf-
mæli á þessu ári, en ferill hennar
hófst í verkinu Rauðhetta og úlfurinn sem
Leikfélag Keflavíkur setti á svið árið 1981,
hún var þá 14 ára. Guðný varð strax heilluð
af leiklistinni og enn meir þegar hún kom
aftur að sýningum félagsins síðar á 9.
áratugnum eftir að starfsemin hafði legið í
dvala um stund. Þá var ekki aftur snúið og
síðan hefur nánast allur frítími Guðnýjar
farið í áhugaleikhús, ekki bara við að leika
heldur einnig að stýra félaginu og taka þátt í
uppbyggingu og bakvinnslu.
„Það var Árni okkar Óla, sem starfaði mikið
með félaginu og var mjög eftirminnilegur
sem hafði samband við mig og nokkrar vin-
konur og bauð okkur hlutverk í Rauðhettu
og úlfinum. Ég lék hérakríli. Ég hafði ekkert
verið á sviði áður en tekið þátt í skólaleik-
ritum.“ Guðný segir að þarna hafi komið í
ljós að leikgleðin og hæfileikarnir væru til
staðar þó hún hafi ekkert leitt hugann að
því þá að feta þessa braut. En skyldi aldrei
hafa komið til greina að gera leiklistina að
atvinnu? „Nei, ég vildi það aldrei. Ég var
viss um að það hentaði mér mun betur að
leika bara þegar ég vildi en ekki hafa leik-
listina að atvinnu. Ég sótti hins vegar leik-
listarnámskeið bæði hér heima og erlendis
sem nýttust mér mér vel og gera enn.“
Vinskapurinn sem myndast
er einstakur
Þó atvinnumennska hafi ekki orðið raunin
hefur Guðný alla tíð fengið mikla hvatn-
ingu og stuðning til þess að geta sinnt
þessu áhugamáli sínu, bæði þegar hún var
enn í foreldrahúsum og síðar þegar hún
stofnaði fjölskyldu. Enda er það svo að
rekstur leikfélagsins er ekki bara áhugamál
Guðnýjar heldur allrar fjölskyldunnar og
börnin nánast alin upp í leikhúsinu. „En
það er ekki eins og maður sé að fá pening
í budduna fyrir alla þessa vinnu, því þetta
er allt sjálfboðavinna. En þetta er eitthvað
annað, hvað þetta gefur manni.“
Þegar starfið fór aftur í gang árið 1987
var verkið Skemmtiferð á vígvöllinn sett
upp í Þotunni og árið eftir semur Hulda
Ólafsdóttir leikritið Erum við svona? Og
leikstýrir þegar verkið er sett upp á Glóð-
inni. Í dómi Ómars Jóhannssonar í Faxa 1.
desember 1988 um leikritið segir: „Ég ætla
nú ekki að fara að fjölyrða um frammistöðu
einstakra leikara. En get þó ekki látið hjá
líða að nefna eina leikkonuna sem bæði lék
og söng mjög mikið. Það er Guðný Krist-
jánsdóttir. Hún á góða framtíð fyrir sér ef
hún heldur þessu áfram.“
Þessi ummæli Ómars hljóta að hafa verið
mikil hvatning fyrir Guðný, raunin varð
a.m.k. sú að hún hélt áfram. „Já, þetta var
mikil hvatning, ég man vel eftir þessu. Við
Hulda vorum að vinna saman á Garðaseli
á þessum tíma og hún fær mig í raun til
að koma aftur þegar leikfélagið vaknar úr
dvalanum sem það hafði verið í. Eftir þetta
átti leikfélagið hug minn allan, ég tók aldrei
pásu, ekki einu sinni þegar ég eignaðist
börnin, heldur hjálpuðust allir að við að
leyfa mér að vera í þessu.“
Þarna fer Guðný líka að starfa í stjórn leik-
félagsins, var yngsti stjórnarmeðlimurinn
en vann með miklum reynsluboltum eins
og Hilmari Jónssyni, Hjördísi Árnadóttur,
Jóhannesi Kjartanssyni, Gísla Gunnarssyni
og Jóni Sigurðssyni. „Það loðir við svona
áhugafélag að vinskapurinn sem myndast
„Þetta er eitthvað annað,
hvað þetta gefur manni“
Guðný heima á Skólaveginum, klár í jólin og jólafríið eftir annir þessa hausts.
Ljósm. Svanhildur Eiríks
Leikfélag Keflavíkur 60 ára: