Íslenzk fyndni - 01.06.1957, Qupperneq 12

10
sagði, að maðurinn sinn talaði helzt ekki við kvenfólk,
ekki einu sinni við hana sjálfa.
Kona ein í samkvæminu kallaði þá á mann hennar
og spurði, hvort þetta væri satt.
Hann bar á móti því, en að þvi er konu sína snerti,
þá sagðist hann varla komast að, því að hún hefði svo
mikið að segja.
Þá segir ein læknisfrúin:
„Já, þetta er alveg satt. Hún kjaftar eins og heilt
kvenfélag“.
20.
§IGGI LITLI, fjögurra ára, fékk að fara í kirkju með
móður sinni.
Móðir hans sagði honum, að hann vrði að stein-
þegja í kirkjunni alla messuna, því að enginn mætti
tala hátt í kirkju.
Þetta gekk nú allt vel, þangað til presturinn fer upp
í stólinn og byrjar að prédika, þá kallar strákur:
„Þegiðu, manni! Það má ekki tala hátt í kirkjunni“.
21.
§R. FRIHRIK HALLGRlMSSON, Þorsteinn Scheving
Thorsteinsson lyfsali og Bjarni Bjamason klæðskeri
sátu eitt sinn saman i veitingahúsi.
Þetta var á þeim árum, þegar áfengi þótti síast
meira út úr Reykjavíkurapóteki en nauðsynlegt var
til lækninga.
Tal þeirra félaganna barst að mælgi kvenna, og vitn-
aði sr. Friðrik þá í orðskvið Salómons, að konuþras
væri eins og sífelldur þakleki.