Íslenzk fyndni - 01.06.1957, Page 35

33
„Ojá“, segir Guðrún þá. „Ég er eins og Reykjamer-
amar. Þær sækja mest í meltægjurnar, sem þær verða
þó horaðastar af“.
77-
JyEKNIR sagði við stallbróður sinn:
„Konan mín tók séi sumarleyfi í gær til hvíldar og
hressingar. — Mér var orðin fyllsta þörf á því“.
78.
J^ETILL GUÐMUNDSSON kaupfélagsstjóri á Isafirði
þótti oft fastheldinn á varning sinn. Var algengur
sá verzlunarmáti í kaupfélaginu, að ýmsa vöru mátti
ekki selja nema gegn skriflegri ávísun frá Katli sjálf-
um. Reyndust mönnum þær ávísanir oft torfengnar.
Eitt sinn á stríðsárunum kom til kaupfélagsins nokk-
uð af búsáhöldum. Spurðist það fljótt, og hugðu margir
gott til, því að nokkur hörgull hafði verið á þeirri vöm
um hríð.
Nú leið svo nokkur tími, að ekki komu þessi áhöld
í sölubúðina.
Bjarni Hávarðsson skipstjóri hafði sannfrétt, að í
þessari vörusendingu væru meðal annars náttpottar, en
Bjarna hafði vanhagað um þess konar ílát um tíma.
Gerði hann nú ferð sína í skrifstofuna til Ketils og fal-
aði hjá honum einn koppinn.
Ketill kvað það ekki vera hægt, því að ekki væri
búið að verðleggja vöruna.
Bjarni bauð þá að borga áætlað verð fyrir koppinn
og greiða svo síðar viðbót, ef mismunur yrði, en það
kom fyrir ekki.
3