Borgfirðingabók - 01.12.2015, Blaðsíða 33

33
B O R G F I R Ð I N G A B Ó K 2015
Fræknleg þykir fjalla þraut
fæst oft af því sómi
þrjátíu og átta skotum skaut
skjálfhentur að lómi.
Einn veiðimaður á heiðinni þverbraut allar reglur veiðimanna. Það var
Jósep Elíesersson á Signýjarstöðum. Hann vitjaði aldrei um net eins og
við hinir. Hann tók netin alltaf upp, tók úr þeim silunginn í landi og
lagði trossuna svo annars staðar aftur. Hann flakkaði milli vatna og óð
með netin út í vatnið þó að það tæki honum upp undir hendur. Einu
sinni fékk hann sér strigabát með léttri trégrind. Hann var mjög valtur
og allt að því ónothæfur. Var frá því sagt að aldrei þessu vant fór Jósep
með neti og tók úr því silung, í því hvolfdi bátnum og karl fór á bólakaf,
kom upp aftur með silunginn í hendinni. Um veiðar Jóseps voru sögur
sem ekki verða raktar hér.
Flestir undu sér vel við silungsveiðarnar og fjallferðirnar voru sann-
kallaðar unaðsstundir. Dæmi má nefna af Jósep sem var orðinn 82 ára
haldinn heyrnarleysi og svima, þegar þetta gerðist. Hann kemur að
Húsafelli um vor og nauðar í Þorsteini bónda að koma með sér fram
á heiði að veiða, en hann var annars sá af heimilismönnum sem síst
fór á silungafjall. Þeir fóru að Sesseljuvík og lögðu net og veiddu upp á
hestana og þá var sjálfsagt að fara ofan. En Jósep afsagði alveg að fara frá
vatninu. Hann ætlaði að verða eftir og sinna netunum og veiða meira.
Þorsteinn lét þetta eftir honum og skildi hann eftir. Einn dagur leið
og þá skyldi Jósep sóttur. Þorsteinn nennti ómögulega að fara og sendi
einn af sonum sínum. Það var norðan kalsi og hóflega hvasst. Þegar
að vatninu kom sást ekkert tjald en Jósep sprettur upp á milli þúfna.
Tjaldið hafði þá fokið ofan af honum fyrri nóttina og hann gerði sér
að góðu að sofa í móanum með eitthvert drasl og tjaldræksnið ofan á
sér. Hann hafði glatað hníf sínum en án hnífs var gagnslaust að vitja
um, ekki var hægt að slægja. Þetta varð til þess að hann fór ekki út á
vatn, hefði ef til vill oltið út úr bátnum í svima ef hann hefði gert það.
Sendimaður dreif sig strax að taka upp netin, það var allmikið verk og
leið ekki á löngu áður en Jósep heimtaði að hann kæmi út í móann að
fá sér blund með sér. Leið ekki á löngu áður en sendimaður vaknaði
hríðskjálfandi en Jósep svaf vært. Nú voru netin sem eftir voru tekin
upp, sendimanninum hlýnaði fljótt á árinni og allt gekk vel. Veiði var
góð, í svölu veðrinu gekk Jósep mest af leiðinni heim og teymdi hest