Borgfirðingabók - 01.12.2015, Blaðsíða 61

61
B O R G F I R Ð I N G A B Ó K 2015
VIÐHALD OG ENDING
Furubátarnir eru mjög endingargóðir og hafa þeir enst flestir í um 50 ár.
Það fer þó, eins og allt annað, eftir viðhaldinu. Til þess að ná sem bestri
endingu á bátunum þarf að hirða þá sem best. Það þarf að setja þá inn
að hausti þegar veiðitímanum er lokið, svo þeir þorni. Eins þarf að þrífa
þá vel og mála þá upp að vori. Áður fyrr voru þeir tjargaðir, en núna
þykir nóg að bera á þá fúavarnarefni og mála þá.
Stundum þarf að bæta eitt og annað sem farið hefur úrskeiðis á veiði-
tímanum. Það sem helst slitnar er botninn og spyrnutréð.
FRAMTÍÐIN
Framtíð furubátanna er mjög trygg við Hvítá, að sögn veiðimanna þar.
Mesta samkeppni veita trefjaplastbátar, en þó er óvíst hvort furubátarnir
lúti í lægra haldi fyrir þeim. Veiðimenn við Hvítá telja, að trefjaplastið
endist mun skemur og standist alls ekki kröfur sem gerðar eru til
báta á straumvötnum á borð við Hvítá. Bæði er það að þeir eru mjög
óöruggir og of léttir. Þeir búast því við að fá að sjá „prammana“ svífa yfir
vatnsborðinu nokkur ár eða áratugi enn.
HEIMILDASKRÁ
Björn J. Blöndal: Vötnin ströng, Reykjavík 1972.
Lúðvík Kristjánsson: Íslenskir sjávarhættir. Bókaútgáfa menningarsjóðs, Reykja-
vík 1982.
Kristján P. Guðjónsson. Bátasmiður við Hvítá í ein 50 ár.
Höfundur ólst upp á Ferjubakka III í Borgarhreppi og var því í nánum tengsl-
um við Hvítá og þau störf sem voru tengd ánni bæði fyrr og nú. Árið 1985
efndi Landsamband íslenskra iðnaðarmanna til ritgerðarsamkeppni um sögu
iðn að arins á Íslandi á meðal framhaldsskólanemenda. Sveinbjörg tók þátt í
keppn inni og sendi ritgerðina sem hér birtist. Margar mjög góðar ritgerðir
komu fram og hlaut ritgerðin um smíði smábáta við Hvítá 1. verðlaun í þeirri
sam keppni. Þær ritgerðir sem unnu til verðlauna birtust í dagblöðum það ár og
einnig í ritröðinni Safn til sögu iðnaðarins.
Myndir í greininni eru í eigu Sigríðar Ingu og Guðrúnar Kristjánsdætra á
Ferju bakka II.