Rökkur - 15.05.1922, Blaðsíða 5

51
og hamröm, vígaleg, sækirðu í vindinn.
Þú hræið leggur hjá hreiðrinu forna,
þars hrakviðrin sál þmni gamalli orna.
(’20>

i Nótt.
Kveikt er á bæjum. Næðir nöpur
næturkylja og leggur hylinn.
Þrammar kerling um dalinn döpur,
dauðköld, langar í stofuylinn.
Gamla Stína með staf í hendi
stikar drjúgum og blæs í góma.
Starir á þenna ljósaljóma,
er litar rúðurnar, aldrað kvendi.
Slökt er á bæjum. Nóttin nöpur
náblæjum sveipar dalinn víða.
Engin var stund svo dauðadöpur,
dignaði Stína og fyltist kvíða.
Hallaði sér að stórum steini ‘
Stína og hvíldi beinin lúin.
Fyrrum unni hún ungum sveini,
í ellinni var hún gæfu rúin.