Rökkur - 15.05.1922, Blaðsíða 9

55
A
með sauma í hönd og sannrar gleði nýtur,
því sólin skín á fjöllin himinblá.
Og svanninn smái á sveininn unga lítur
og svo á ærnar. Þeim ei gleyma má.
Og dagur líður. Sögur eru sagcSar
og sungið ljóð og stundum fleira en eitt.
Og stundum eru litlar hendur lagðar
svo létt á vanga’, en enn þá kyst ei neitt.
Og það er gaman. Hús úr hellusteinum
á holti reist og leggja talin fjöld
og það er mergð af ungum álfasveinum,
sem eru að dansa og leika sér í kvöld.
Og kvöldið blessað hvíldir öllum faerir,
er kveður sólin, býður góða nótt.
Á hverju strái dropar titra tærir
og tárvot jörðin dregur andann rótt.
II. •
Nú sorgum fjarri’ eg sit hér einn og vaki,
því sólin skín
og Ijóð mitt knúð af veiku vængjataki
nú vitjar þín.
Þú, móðir, veist, að leiðin mín var löngum
svo langt frá þér