Rökkur - 15.05.1922, Blaðsíða 11

57
Gamalli sál hans er margt til meina,
en mest þó æskunnar stjórnlaust flanið.
Hann hatar bros hennar. Brostinn er strengur-
Bráður er karlinn og talinn ódrengur.
í skoti.upp ,á hanabjálka hefur ’ann
hirslu gamla með koffortslagi,
og þess vegna aldrei sætlega sefur ’ann,
því sitt af hverju er þar af ýmsu tagi:
Melétin föt og fornlegur bikar.
Er fer hann þangað hann stikar.
Hann gengur venjulega svo varlega,
sem væri hætta við hvert hans skref.
En á hanabjálkann heldur hann snarlega,
í hálfum hljóðum raular ’ann stef
Þar glottir karlinn og gleðst með sér sjálfum
sem glampi af minning í hugans álfum.
En hvort það er minning um móðurást
og molduð atvik, eg get ei sagt.
En þarna Iíður skarinu skást
sem skuggarnir burtu hafi Iagt.
En það er ei lengi, því éftir á. '
argt er skapið og bundin hans þrá.
e F 1 go
1 hifslunni geymir hann. göfuga v§ig
og getur þar einmenning drukkið.