Rökkur - 15.05.1922, Blaðsíða 48

94
með ánægjubrosi á vörunum. Og svona gengur þaS
hringinn í kring. Og þær segja aldrei neitt annað.
. En þær eru reglulegir fábjánar, ha?. Eg legg
það undir úrskurð þinn. En Guði sé Iof, eg er ekki
slíkur fábjáni.
Stundum finst mér, að eg sé ekki einu sinni ístöðu-
leysingi. Eg leik á horn. Eg er í hornaflokknum.
Eg (þekki nóturnar. Það er ætlast til þess, að við
séum allir bjánar í hornaflokknum, nema sá, sem
“slær taktinn”, drepur dyninn, ha, ha! Hann er
hringlandi vitlaus. Okkur er það öllum ljóst, en við
tölum að eins um það okkar á milli. Hann þykist
vera pólitíkus og hafa náð í stöðuna þess vegna.
Og við erum meinlausir og viljum ekki gera neitt svo >
hann verði rekinn. Eg ber bumbuna. Eg veit ekki,
hvernig þeir færu að á stofnuninni, ef eg væri þar
ekki. Eg var veikur einu sinni, og enn þann dag í ,
dag er það mér gáta, að alt gekk sinn vanagang eins
fyrir því. Eg gæti komist héðan, ef eg vildi. Eg
er ekki eins þreklítill og sumir kynnu að halda. En
eg skemti mér of vel. Þar að auki, alt myndi fara
í handaskolum, ef eg færi. En eg er hræddur um,
að einn góðan veðurdag þá uppgötvi þeir, að það er
alls ekki neitt athugavert við mig, og sendi mig út í
umheiminn til þess að vinna fyrir mér sjálfur. Eg
þekki umheiminn og mér geðjast ekki að honum.
Heimilið fyrir mig.
Þú sérð, hvernig eg glotti stundum. Mér er það
ekki sjálfrátt. Þó get eg glott, þegar mér sýnist.