Rökkur - 15.05.1922, Blaðsíða 13

59
1 sjómannsins kofakytru
nú kveikt er lampanum á,
hjá glugganum barnsandlit unir
í eftirvænting og þrá.
Svo þétt það að rúðunni þrýstist
í þrá — sem að barnsaugun smá
þar biðu hans, sem hálft lífið
á heimili sjónum á.
Og konuskuggi þar kemur
og hverfur um stundarhlé;
hann andartak lengdist til loftsins,
svo lágt — sem hann félli á kné.
Hvað heyrir þar blessað barnið
í brimgnýnum sjónum frá?
Hvað segir stormurinn stríði,
er stynur hann glugganum á?
Og hVí er sem hverfi roðinn
af hvítum vanganum fljóðs,
er hjarta þess löngum lemur
löður brimsins óðs?