Rökkur - 01.09.1929, Blaðsíða 5

Hún var ekki dugs.
Saga
þýdd af Steingr. Thorsteinsson.
Bæjarfógetinn stóð við opinn giuggann;
hann var í stroklínsskyrtu með brjóstnái
í fellingalíninu og sériega vel rakaður; hainin
hafði gert pað sjálfur; samt hafði liann
skorið sig dálítið, en látið yfir pað bréfögn
rifna úr dagblaði.
„Heyrðu mig, drengtetur!“ kallaði hann.
Og drengtetrið; pað var nú einmitt sonur
þvottakonunnar; hann gekk fyrir rétt í pessu
bili og tók ofan derhúfuna sína með rnestu
auðmýkt; derið var brotið og brengLað og
húfan vel fallin til pess að stinga í vasann.
Þarna stóð nú drengurinn í fátæklegum föt-
um, en pokkalegumog sérlega vel bættum, með
klunnalega tréskó á fótum, lotningarfullur
beint frammi fyrir burgeisnum, eins og pað
væri frammi fyrir sjálfum konungitnum.
„Þú ert góður drengur,“ sagði bæjarfó-
getírm, ,,og kant pig vel; hún móðir pin
mun vera niður við ána að pvo; pangað
áttu að fara með pað, sem pú ert með í