Rökkur - 01.09.1929, Blaðsíða 21

19
og Ijótt, en þegar það var lagt á, voru pað
blómstrandi róslárvnður og glægramar lár-
V:i ðargreinar, sem í það voru hafðar. I>að
var þröngt um húsLð okkar, hamraveggirnir
gnæfðu þverbrattir, bersnauðir og dökkk
ílits; efst á þeim grúfðu jafnaðarlegast ský,
eins og hvítar lifandt myndir; söngfugla-
kvak heyrðist þar aldrei og aldne'; danzaði
karlfólkið þar eftir belgpípna hljómi, en s<að-
urinn var heilagur frá gamalli tíð; nafnið
sjálft mitoti á það; ég trúi að staðurinn híiti
Delfar. Fjöllin voru þar dimmleit og alvar-
leg á svipinn og snjór á þeim öllum. I>að,
sem efst mændi og lengst biikaði á í kvöM-
sólarbjarntanum. var Pamassas, og úr því
kom lækurinn, sem rann fram hjá húsinu
okkar; hann hafði lika verið heilagur ein-
(hvern tímia í fymditotoi, en nú gruggar asninn
hann með fótum sínum, en vatnið rentour frá
og hreiríkast aftur, En hvað hvar blettur er
mér í fersku minni og eáweran með si.ini
helgu og djúpu þagnarkyrð. Á miðju kofa-
gólfinu var kveiktur upp elduriinn, og þegar
askan lá hátt og glóatodi, þá var brauðið
bakað í henni; þegar fannkyngið var mest
i kringum húskofann okkar, þá var eins og
hún móðir mín væri kátust, þá hélt hún