Rökkur - 01.09.1929, Blaðsíða 50

48
ófriðarins eru harmlegastar, og A. Th. er líka
lagið að setja þær í þann búning, að tilfinn-
ingar Lesandans komist við. Allir hafa gott af
að lesa þessar sögur og vonandi ná þær mik-
illi útbreiðslu. t>ar er ekki lögð áherzla á sér-
kennilegan stíl eða málskrúð. Umbúðirnar eru
aukaatriði, efnið aðalatriðið: Athugun sálar-
lífs stríðsmannanna, ekki hermannanna einna,
heldur allra þeirra, sem stríða við meinleg
örlög, er óhagkvæmt þjóðskipulag hefir skap-
að.“
Alpfjöubla'öiZ'.
„Sögurnar eru hugðnæmar og ljúfar. Þær
hlaupa upp í fangið á lesandanum eins og
saklaus smábörn, sem hann hefir ánægju af
að vefja örmum. Sums staðar er sagt frá á-
takanlegum atvikum, svo sem í frásögninni af
„belgisku rósinni", litlu, svöngu og svivirtu
stúlkunni, sem sagði við hermennina: „Þið lifið.
Við deyjum. Við að eins höldum áfram að
^tíeyja."
Dagur.
„. . . er fróðlegt að kynnast hugsunarhættí
hinna óbreyttu hermanna, sem reknir eru í
blindni til morða og manndrápa og vita oft
og tíðum ekki hver dagurinn verður þeirra
síðastur. Fróðleiksfúsir menn geta því grætt á
að lesa sögur þessar."
Morgunbladiö.