Rökkur - 01.09.1929, Blaðsíða 28

26
bjartarins; ýmist var bann rauöuir og ýmtat
græiui, og svo aftur aðra stundina blár.
Aftanides kunni vel að bátas>tjórn og ég
sat með Anastasiu m::na í bátnum, sem leið
áfram á sjónum eins og ský Iíður í lofti;
þegar sólin þá gekk undir, urðu fjöliin
ctimmblárri, hveT fjallaröðin hóf sig að baki
annarar og Lengst í burtu gnæfði Parnassus
snæþakinn. í bjarma kvöldsólarinnar gnæfðt
háhnúkurinn til að líta sem glóaadi járn,
i>að var eins og Ijósið kæmi' að innan, því
tengi skein hann í loftinu heiðbláu eftir
aið sólin var runnin; sjófuglarnir 'hvítu flögr-
uðu og lustu vængjum í spegilfagra vatns-
briinina, annars var hér eins kyrlátt og við
Delfi milli hinna dökku fjallla. Ég lá á
bakinu í bátnum, en Anastasia á brjósti
mínu og stjörnurnar fyrir ofan "bkkur lýstu
enn skærara en lamparnir í kirkjunn; okkar.
Það voru sömu stjörnurnar og stóðu yfir
mér á alveg sama stað og þær höfðu gert i
Delfi, [>egar ég sat þar fyrir utan dyrnar á
kofanum okkar. Og að síðustu fanst mér
eins og ég væri þar ænn. — f>á heyrði ég
skvamp í sjónum og fann Tugg mikið á
bátnum. Ég æpti hátt, því Anastasia var
dottin útbyrðis, en Aftanides fleygði sér út