Veiðimaðurinn - 01.12.1951, Blaðsíða 7

menn stórlega stærð lax-beinanna og
höfðu þó oft séð stóra laxa.“
Neðra-Nes stendur við Þverá, og á
hún þá skammt ófarið að ósi við Hvítá.
Þetta mun hafa gerst nokkuð löngu fyrir
aldamótin 1900.
Aðra sögu sagði hann mér um örn og lax:
Frá Sólheimatungu fundust lax og örn
við Gljúfurá. Voru báðir dauðir. Hafði
örninn krækt klóm á öðrum fæti í bakið
á laxinum, en klærnar á hinum fætinum
voru flæktar í viðarrótum. Laxinn mun
hafa verið nálægt 20 pundum.
Það mun hafa verið nálægt 1930 að
við Þorvaldur bróðir minn sáum óvenju-
stóran lax, rétt við Haugsendavað á
Hvítá. Lá hann þar við hnaus, skammt
frá landi. Lax þessi var mjög auðkennd-
ur, því hann var með stóra, hvíta skellu
rétt hjá bakugganum. Þessum stóra laxi
gáfum við nafnið Skjöldur. Mjög langaði
okkur til að veiða þennan lax. Reyndum
við öll veiðarfæri, er við áttum, við hann,
en árangurslaust. Þegar við höfðum revnt
við hann í nokkra daga, fengum við Jón
bróður okkar til að reyna við þennan
stóra fisk. Hann var svo ótrúlega laginn
að veiða stóra laxa. Eftir margar árangurs-
lausar tilraunir gat Jón að lokum fengið
Skjöld til að taka lítinn silungaspón. —
Skjöldur fór að öllu rólega, eins og oft
er háttur mjög stórra laxa. Svo stökk hann
og hristi úr sér litla silungaöngulinn.
Skömmu síðar var hann aftur lagstur við
hnausinn sinn.
Mörgum stundum eyddum við þrír til
að reyna að veiða þenna lax, en árangurs-
laust. Þegar leið á sumarið flutti hann
sig undir Svarthöfða og lá þar skammt
frá landi þegar veiðitímanum lauk. —
Snemma í júlí næsta sumar sáum við
Þorvaldur geisistóran lax liggja við sama
hnausinn og árið áður við Haugsenda-
vað. Hann var með stóran hvítan blett
rétt hjá bakugganum, því töldum við að
þar væri Skjöldur kominn aftur. Stór var
Skjöldur fyrra sumarið, en nú var hann
ferlegur. Reyndum við að mæla lengd
hans, með því að leggja stengur okkar á
bakkann á móts við sporð og höfuð, og
mæla svo millibilið á milli stanganna,
Hugðum við að hann væri nálægt 150
sentimetrum á lengd.
Stórlaxaþrá okkar vaknaði þegar við
sáum þennan ferlega fisk, en sagan frá
sumrinu áður endurtók sig. Skjöldur varð
ekki veiddur.
Oft, rétt áður en svefninn sækir mig
heim, hef ég hugsað um Skjöld. Mörgum
sinnum hef ég fundið hann taka í svefn-
rofunum. Stundum hef ég þreytt hann
langan tíma, en aldrei hef ég dregið hann
á land í löndum draumanna.
Margt á ég Skildi að þakka. Hann sa i n-
færði mig um, að það er ekki sama hvað
við hugsum, um leið og við hverfum inn
í lönd draumanna. Svanur. sem syndir á
bláu vatni, strá, sem bærast í blænum.
Þetta og ótal margt fleira er holt að
hugsa um, þegar svefninn kemur.
Maður, sem sofnar með það í hugan-
um, sem hann sá fegurst, er líklegri til
að vakna betri maður. Um leið hefur
Iiann líka fært guði þökk fyrir lífið eins
og það er.
Nú hef ég minnst Skjaldar, sem ég tel
stærstan af öllum löxum, sem ég hef séð
í vatni.
En stærsta laxinn, sem ég hef séð og
veginn var, veiddi Jón J. Blöndal, bróðir
minn, 22. ágúst 1930. Jón veiddi þennan
lax rétt fyrir neðan Svarthöfða. Það var
Veidimadurinn
5