Veiðimaðurinn - 01.12.1951, Page 19

ari. Auk þess að nota flugu á þessi köst,
hef ég nokkrum sinnum notað á þau
maðk, þegar lítið vatn var í ánum, en ég
hef ekki hugmynd um, hvort það hefur
haft nokkra „praktiska“ þýðingu. Á
maðkinn fékk ég 36 laxa, svo það má
heita að 20 laxar hafi verið dregnir á
livert kast að meðaltali. Nú hætta allir að
nota „köstin“ og taka upp „nylon“ í stað-
inn, sem er svo miklu ódýrara, en ein-
hvernveginn kann ég ekki við það enn-
þá, auk þess sem mér finnst það hálf
'svikult.
Þér voruð að spyrja mig, hver væri
reynsla mín með fluguna, hvort ein teg-
undin reyndist betur en aðrar, hvort
stærðarmunur hefði þýðingu o. s. frv.
Satt að segja, þá hef ég lítið gert af
því, að athuga þetta kerfisbundið, þannig
að nokkuð sé á því að byggja. Það eru svo
fáir dagar á sumrinu, er ég hef tækifæri til
að vera við veiðiskap, og á þessum fáu
dögum eru oft frátafir — fiskur ekki geng-
inn, of slæmt veður, heimsókn kunningja,
o. s. frv., svo reyndin verður sú, að ef ég
kemst í fisk, t. d. göngu, þá reyni ég að
fá eins marga fiska og mögulegt er, og þá
á þá beituna, sem bezt reynist, hvort sem
það er maðkur eða fluga, en þau tilfelli
eru ekki mörg, sem manni lánast að kom-
ast í „asa fiskirí“.
Annars er reynsla mín sú, að ef manni
lánast einhverntíma einhver einstök
fluga, í einhverri sérstakri á — við skulum
segja Blue Charm nr. 4, í Norðurá —
þá hættir rnanni til að nota þá flugu
frekar en aðrar í framtíðinni. Annars legg
ég ekkert upp úr tegundafjölda og nota
ekki nema 4—5 tegundir, en stærðarmun-
urinn er miklu stærra atriði, frá mínu
sjónarmiði og reynslu.
Og nú vil ég skýra yður frá því eina
skipti, sem ég gaf mér verulegan tíma
til að athuga þetta mál með yfirvegun
og athygli. Ég var á ferðalagi í fyrrasum-
ar, en alls ekki í neinum veiðihug, og
heldur ekki með nein veiðitæki með-
ferðis. Leið mín lá yfir á, en þar við brúna
var veiðimaður, sem var kunningi minn,
svo ég staldraði við og gaf mig á tal við
hann, því alltaf er gaman að fá aflafréttir.
Hann var þá nýkominn í ána þennan dag
(um kl. 1 e. h.), og var ekki vel frískur,
og bauð hann mér að taka við stönginni,
sem var 11 fet og öll mjög veikbyggð,
ásamt fluguboxi, en maðk notaði hann
ekki. Auðvitað vaknaði upp í mér veiði-
hugurinn (eða dýrseðlið) og tók ég fegin-
samlega þessu góða boði. Hann vísaði mér
á 2—3 staði í ánni, sem hann taldi líklega,
en ég var ánni algjörlega ókunnugur.
Um kl. 2 e. h. kom ég að álitlegum
stað í ánni, og um það var ekki að villast,
að þarna var lax, því einn stökk meðan
ég gekk niður að ánni og var að athuga
staðinn. Þegar ég tók við stönginni var á
línunni „Blue Charm“-fluga nr. 6, og
byrjaði ég með henni, kastaði nokkrum
sinnum og þá reis fiskur á hana, og svona
gekk það nokkra stund, þar til að ég taldi
litlar líkur til að hann tæki, enda var
hann hættur að rísa, svo ég dró inn lín-
una, skipti um flugu, og fyrir valinu varð
Black Doctor nr. 4.
Það þarf ekki að orðlengja það, fiskur
tók hana rnjög ákveðið strax. Það gekk
sæmilega að þreyta og koma fiskinum á
land, þó stöngin væri miklu grennri og
veikari en ég á að venjast. Hann reyndist
6 kgr. að þyngd og var hrygna, fögur og
spengileg, en þó ekki alveg nýgengin.
— Meðan ég var að þreyta fiskinn,
Veidimaoukinn
17