Veiðimaðurinn - 01.12.1951, Qupperneq 21

QERONIMO.
Bill og Deiv fannst. það saklaust spaug, er þeir rœndu
heimaalningnum hennar Renglu gömlu, en þeir iðruðust og
bœttu fyrir brot sitt.
Við fjórir, Deiv, Bill, Sam og ég,
höfðum verið veiðifélagar í mörg ár. —
Við vorum staddir sem oftar hjá Peter-
son-hjónunum og bjuggum í Steikara-
pönnunni, sem er aðeins hálfa mílu fyrir
ofan Lodí-þorpið.
Hér fyrr meir dvöldum við oft í Lodí,
en þar voru þeir nú orðnir framfarasinn-
aðir og höfðu búið til heilt stöðuvatn úr
gömlum bjórahyl og þar að auki byggt
8—10 nýtízku veiðihús.
Þegar við fórum þar framhjá, voru
0—8 fínir „veiðigæjar“, með bambus-
stengur, á vatnsbakkanum og létu eins
og þeir væru í ákvæðisvinnu.
Við byrjuðum ekki að renna fyrr en
undir kvöldið, og þegar skyggja tók, hofð-
um við fengið ágæta veiði. Frú Peterson
steikti silung fyiir okkur og bragðaðist
hann prýðilega.
Við vorum vongóðir um morgundag-
inn, en hann rann upp heiður og fagur.
Það var glaða sólskin og logn, og útlit
fyrir steikjandi hita er fram á daginn
kæmi.
Það var einn af þessum björtu dögum,
þegar allur fiskur virtist gjörsamlega
liverfa úr liyljunum.
Sam og ég unnum, er við köstuðum
um, hver skyldi hvert, og kusum við
að fara uppmeð, en Deiv og Bill urðu
saman og héldu niðurmeð.
Við Sam veiddum lengi vel af áhuga,
en allt kom fyrir ekki. Dagurinn var ekki
til veiðimennsku, og að síðustu lögðumst
við í skuggann og reyktum. Þegar við
Veiðimadurinn
19