Veiðimaðurinn - 01.12.1954, Blaðsíða 5

sólarlanda, aðra ej til vill norður d ís-
breiður Grœnlands. Enn aðrir nota sum-
arleyfi sín til þess að jerðast, um landið,
leita að fögrum og sjaldgœfum blómum
eða fágcetum steinum. Ýmsir fara inn á
örcefi, klífa hccðir og fjöll og reika al-
scelir um auðnir og sanda. En öll eigum
við það sameiginlegt, að við bregðun
okkur oft í huganum inn í þessa heimc
og sjáum þá í hvað fegurstum fjarlcegðar-
bláma þegar við eigum þess engan kos!
að komast þangað, nema i huganum.
Þeir svara sjaldan að öllu leyti til óska-
myndanna, þegar sú langþráða stund
rennur uþþ, að við fáum litið þá liin-
um likamlegu augum. Þar vantar oft
ýmislegt á. Það er t. d. engan veginn
víst að hann verði í ánni ncesta sumar
„sá stóri“, scm við sáum þar og þreyttum
leik við eitt dimmasta skammdegis-
kvöldið i vetur. En þá verður hann þar
máske sumarið 1956 — draumar lofa yf-
irleitt engu um það, hvencer þeir skuli
rcetast.
Draumlaxar eru oft feikna stórir í
skammdeginu. Einn veiðifélaga minn
dreymdi fyrir skömmu að hann vœri
að fást við 35 þunda lax. Ég man ekki
hvort hann náði. honum, og ég er ekki
viss um að hann hafi munað það sjálfur
helclur, þegar liann vaknaði, en hann
vissi uþþ á hár hvað liann var þungur —
enda er enginn vandi að vigta lax í
clraumi, þótt hann sé ekki kominn á
land. Það gerum við meira að segja í
vöku við alla laxa sem við missum, og
það er fullyrt, að þar muni aldrei neinu,
sem nemi! Annan dreymdi að hann var
að fást við fisk, sem var svo furðulega
stór og sterkur, að hann hélt um tíma
að hann hefði sett i sel. En svo sá hann
sþorð korna uþþ úr vatninu, og þái gat
það ekki verið selur. En sþorðurinn var
svo stór, að þvílíkan hafði hann aldrei
séð, hvorki i svefni né vöku. Hann hélt
áfram að þreyta fiskinn, en eins og oft
vill fara i draumum, varð allt óljóst fyrir
honum á kafla, og hið nœsta, sem hann
mundi, var það, að hann var með rotar-
ann í hehdinni og cetlaði að fara að
greiða fiskinum banahöggið. En þá sá
liann allt í einu fyrir framan sig undur-
fritt. hafmeyjarandlit með angist. i augum.
Hann fleygði frá sér rotarahum og hugs-
aði nú um það eitt, hvernig hann ætti
að losa fluguna úr munnviki hinnar fríðu
meyjar, án þess að meiða hana. En þeg-
ar hann œtlaði að fara að gœta betur
að vaxtarlagi hafmeyjunnar, var sþorð-
ur hennar horfinn og hún öll orðin
breytt, en hjá honum sat konan hans,
með ástúðlegu brosi.
Gæti ekki draumur þessi verið bend-
ing um það, að veiðimenn séu búnir
að þreyta konur sínar svo rækilega með
laxaáhuganum allt árið, að svona rétt
fyrir jólin vœri rétt af þeim að hugsa
heldur meira um þær en laxinn? Það
er svo mikið undir þeim komið, hvort
við getum haldið
GLEÐILEG JÓl.
Ritstj.
JÓLAKORTIN.
MUNIÐ eftir að kaupa jólakort SVFR
til að senda vinum yðar og bendið öðr-
um á að gera það líka. Það hljóta að
vera öllum veiðimönnum kærkomin kort,
sem minna þá á stundirnar við straum-
ana bláu.
Veidimaðurinn
3