Veiðimaðurinn - 01.12.1954, Blaðsíða 35

Við Furstosteiti.
NEÐSTA veiðisvæðið í Owenmore,
áður en sjávarfalla fer að gæta, er eins
dásamlegt að fjölbreytni og draumur
veiðimannsins. Það byrjar á rnjög breið-
um og lygnum hyl með sefgróðri og
vatnaliljum við bakkana, og mætti jafn-
vel kalla hann lítið stöðuvatn. Lax ligg-
ur þarna sjaldan, þótt honum sjáist
bregða fyrir stöku sinnum utan við sef-
röndina og veiðimennirnir freistist til
að fara í bátana og renna árangurslaust,
því að fiskur, sem er að færa sig, tekur
sjaldan eða aldrei flugu né annað agn.
Á bökkum vatris þessa eru hrjóstrugar
lyngi vaxnar liæðir, en engin tré eða
runnar, og gengur þar mikið af golsóttu
og rytjulegu hálendisfé. Tvær kvíslar
renna úr þessum stóra hyl og mynda í
ánni frjósama, egglaga eyju, um 5 ekr-
ur að stærð, og er hún merkileg fyrir
þrennt: í fyrsta lagi er hún eins kon-
ar vin í þessu hrjóstruga landslagi, því
að hún er vaxin iðgrænu grasi og runn-
um, kyrkingslegum eikum og beykitrjám.
Á ströndinni, sem nær er landi, stendur
einstakur, kringlóttur og lirufulaus
steinn, sem mætti ímynda sér að væri
egg einhvers forsögulegs risafugls, og í
þriðja lagi hefst þarna við asni nokkur
yfir sumartímann. Þessi stóri steinn, eða
hornvígi, er við vinstri kvísl árinnar (þeg-
ar horft er niðureftir) og venjulega kall-
aður Furstasteinn. Síðar verður yður
skýrt frá ástæðunni til þeirrar nafngiftar.
Veiðimaourinn
33