Veiðimaðurinn - 01.12.1954, Blaðsíða 13

FisUar sem veido n stöng.
ÞAÐ er komið í ljós, að náttúran hafði
sjálf funclið upp veiðistöngina löngu áð-
ur en steinaldarmanninunr datt fyrst í
hug að nota prik eða viðargrein með ein-
liverri króknefnu á endanum, til þess
að „húkka“ sér fisk í svanginn.
Viss tegund af djúpfiski, sem á heima
í hafinu við Vestur-Indíur, hefur feng-
ið veiðistöngina í vöggugjöf, ef svo mætti
að orði kveða. Þeir eru fæddir nreð
liana. Tegund þessi lreitir á vísindamáli
Ceratoidea og er grein af stærri ættflokki,
sem nefndur er Peduculati. Við Noreg
er til ein tegmrd af þeirri ætt, senr' Norð-
nrenn kalla breikjeft. Hún seiðir til sín
bráðina með lýsandi totu, sem gengur
Irenrst út úr bakugganunr. Bráðin leitar
í birtuna og þegar lrún er konrin í færi
gleypir fiskurinn hana. Þetta verður þó
að teljast fremur ómerkilegt veiðitæki
í samanburði \ ið áhald það, senr móðir
náttúra Irefur fundið upp lranda djúp-
fiskunum við Vestur-Indíur, senr áður
getur. Allir hafa þeir einhverskonar
stengur, sem eru lýsandi í annan endann
og mjög veiðnar. Raunar er það aðeins
kvenfiskrrrinn — eða hrygnan — sem nátt-
úran hefur gefið þessi tæki. Hængurinn
er svo lítill, að hann nrrtn tæplega vera
fær ttnr að stunda stangaveiði. Stærð hans
er frá 1 / 20 ttpp í l/3 af stærð kvenfisksins,
eftir tegundunr. Hann lifir á vissunr tínr-
unr sem sníkjudýr á kvenfiskinum, en
bjargast þess á nrilli upp eigin spýtur.
Karldýrið er ekki alstaðar Irerrann og
húsbóndinn í ríki náttúrunnar. Sums
staðar virðist því ekki ætlað annað hlut-
\ erk en það, að leggja fram nauðsynlega
aðstoð til viðhalds stofninum.
A efri myndinni sést „hrygna" nreð
fullþroskaða veiðistöng. Ekki verður sagt
að skepnan sé fögur. Ginið er stórt og
griptennurnar langar og hvassar. Fisk-
urinn er ekki nema 7 eða 8 cm. á lengd
og þ\ í ekki hættulegur nema snræstu dýr-
ttm. Sjálfur á hann vafalaust nrarga óvini,
senr hann þarf að gæta sín við. Það var
danskur rannsóknarleiðangur, setn fann
þennan fisk í karabiska hafinu fyrir eitt-
hvað um 30 árttnr. Hann veiddist á 4000
nretra dýpi og aðeins 1, af þessari tegund.
Eftir myndinni virðist „stöngin“ fljótt
á litið vera nokkru styttri en fiskurinn
sjálfur. En þegar betur er að gáð sjáum
við að lniir liggur aftur eftir skrokknum
og út unr bakið fyrir aftan nriðju. Þeg-
ar hann hefur alla stöngina úti sést að-
■ Vf.iðimaðurinn
11