Veiðimaðurinn - 01.12.1954, Blaðsíða 42

sneri sér að frú Evans. „Á veturna nota
ég hann til þess að draga heirn mó og
[yrir vagninn þegar ég þarf að fara til
Roundstone. Eg hef liann í traustu búri
í fjósinu, sem enginn rnaður getur opn-
að innan frá og jafnvel færustu asnar
ekki heldur.“
„Getið þér ekki haft hann þar yfir
sumarið?“ spurði frti Evans.
„Og alið hann á korni og næpum!
Nei, kæra frú. Það gætu ekki aðrir en
ríkir menn, eins og lierra Evans eða
Paddy bróðir nrinn, sem á vínstofu í
Xew York. Nei, það fer ágætlega um
liann þarna. Hann hefur nóg gras að
bíta og laxinn til að horfa á.“
„Jæja. Nú skulum \ið byrja. Hvar á
ég að kasta?“ spurði jim Evans óþolin-
móður.
„Þér skuluð byrja þarna sem frúin
hætti,“ svaraði Tom. „Kastið niður eftir
og stigið eitt skref áfram við hvert kast.“
Og nú gerðist nákvæmlega sama sag-
an og í fyrra skiptið. Þegar fim hafði
kastað nokkra metra niður eftir og far-
ið vandlega yfir þann spöl, rak asninn
tipp þrjú eða fjögur öskur og á næsta
augnabliki setti Jim í lax. Hann jrreytti
hann laglega, Jrótt lionum hætti við að
taka full fast á honnm. Eftir 15 mín-
útur færði hann í laxinn. Það var ekki
eins stór fiskur og sá, sem Irúin fékk,
reyndist nálega 7i/9 pund, en hann hafði
verið sterkur og fjörmikill á færi og
fim var hæstánægður með fenginn.
★
Dr. Melrose var í knattborðs-vínstof-
unni þegar þau komu heim, unr kl. 6,
og Tom Walsh á eftir þeim með lax-
ana. Þau höfðu ekki orðið vör eftir að
fint fékk sinn fisk. Það hafði komið
blæjalogn og þá varð svona lygnt vatn
alltof glært í sólskininu. En þau voru
ánægð með sína tvo fiska og létu sér
vel líka að þeir voru vegnir á liina lög-
giltu vog, en að því búnu merkti Tom
þá og lagði þá á marmaraborðið: „Eyjar-
kvísl. 8 pund og 7 lóð. Teal & Silver.
Frú G. Evans.“ og „Eyjarkvísl. 7 pund
og 3 lóð. Silver Doctor. Janres Evans."
„Agæt veiði,“ sagði dr. Melrose. „Hvar
fenguð þið þá, Tonr?"
„Hjá Furstasteini,“ svaraði Tom.
,,fá, einmitt; það er góður staður í
mátulegu vatni,“ sagði læknirinn. „Þarf
þó að vera svolítil gola.‘“
„Það var nú gola, rétt fyrst í morgun,
Iterra nrinn,“ svaraði Tom, en sneri sér
því næst að hjónunum og sagði: „Jæja,
góða nótt, herra minn. Góða nótt, frú
nrín góð. Það er konrinn tínri til að ég
fari að hjóla heim.“
„Má ég ekki bjóða yður glas af víni?“
spurði Jinr.
„Nei, þakka yður fyrir, ég lield að
ég leggi af stað. Það er drjúgur spölur
að lijóla héðan upp að Eyjarkr íslum.“
„Eigið þér heima þar?“
„fá, hinum megin við lræðina upp af
kofanum.“
Jim tók tvo pundseðla upp úr vasa
sínum og braut þá saman. „Þakka yður
fyrir þennan Ijómandi dag, Tom,“ sagði
hann, tók í hönd leiðsögumannsins og
lekk honunr peningana um leið.
„Og skilið þér þakklæti til Jóa frá
mér,“ sagði frúin. „Næst þegar við verð-
unr á veiðisvæði yðar, en það verður
annan föstudag, ætla ég að konra nreð
sykurmola handa honum.“
Tonr hristi höfuðið. „Þér megið ekki
koma lronum upp á of mikið. Hann verð-
40
Veiðimaðurinn