Veiðimaðurinn - 01.12.1954, Blaðsíða 22

og sárverkjaði okkur í andlitið undan
stungum þess, en Erik virtist lítið sinna
slíku og liélt hann áfram sínu starfi og
heimtaði að Einar héldi áfram að hjálpa
til og að ég héldi áfram að gera ekki
neitt, eða svo skildist mér, því hann
sagði: „Haldið þið áfram, strákar," og
þar sem ég var ekkert að gera, hélt ég
því áfram. Kreistingunni var nti brátt
lokið og voru kreistar 9 hrygnur og 4
hængar sem skiluðu um 7 lítrum eða
um 50.000 hrognum. Vænsta hrygnan
gaf 2 lítra eða um 12—14 þús. hrogn.
Fjöldi hrogna í lítra fer auðvitað eftir
hrognastærð, en hrognin eru stærri úr
stórum fiskum.
Loksins leit Erik upp, og fengum við
þá að sjá framan í hann og sáum
að hann var ekki síður blár í framan
en við. Hann hafði hins vegar borið sig
karlmannlega og ekki látið á neinu bera.
Eina sem hann sagði var :„Þetta er hláf-
gert brennivínsveður, strákar.‘“ En úr
slíku veðri var ekkert hægt að bæta.
Nú hófst þáttur Einars, laxamerking-
in, en allir laxar sem lent hafa í manna-
höndum verða að bera þess merki. Merki
20
þessi eru þannig gerð, að þau eru vatns-
held hylki. Innan í hylkinu er bréf, par
sem veiðimenn eru beðnir að láta i tr
upplýsingar um fiskinn, kyn hans, stœrð,
þunga, hvar veiddur o. s. frv. og númer
merkisins. Veiðimenn, sem veiða lax
með slík'u merki eettu ekki að bregðast
pví, að láta Veiðimálaskrifstofunni í té
upplýsingar peer, sem í bréfinu er farið
fram á.
Ég hafði tekið eftir því nokkra stund
að Erik var eitthvað undarlegur, en ég
átti brátt að komast að, livað því olli.
Ilann leit á mig og spurði, hvort ég væri
ekki ritari stangaveiðifélagsins, og jánk-
aði ég því heldur montinn. „Gætir þú
þá ekki gert eitthvert gagn og skrifað
niður merkinguna?“ sagði hann, heldur
hvass. Ég sá mér þann kost vænstan að
lofa þessu, þótt ég að vísu vissi ekki
hvernig ég ætti að geta þetta, því ég skalf
nú enn meira en nokkru sinni áður.
Mér var nú fenginn blýantur og kross-
viðarplata, sem átti víst að vera eins
konar skrifborð. Hétfst nú merkingin, sem
fer þannig fram, að laxinn er settur í
tréstokk sem í er vatn og er blautur klút-
ur látin yfir vitin, en það kvað róa
hann, enda hreyfði hann sig lítið sem
ekki. Holnál er stungið gegnum bakið
framan við bakuggann og á móti í gegn-
um nálina er þræddur vírinn, sem held-
ur merkinu, og nálin síðan dregin til
baka. Einar er augsýnilega sínu starfi
vaxinn, því snöggur var hann að ganga
frá vírnum, þrátt fyrir fingradofann.
Jafnóðum og Einar kallaði upp ýmis
atriði merkingarinnar reyndi ég að reka
blýantinn, sem mér fannst vera á stærð
við símastaur milli dofinna fingra minna,
í pappírinn. Þess á milli tók ég sprett
Veiðimaourinn