Veiðimaðurinn - 01.12.1954, Blaðsíða 48

Veiðisögur.
EG verð þess oft var í samtölum við menn um
Veiðimanninn, efni hans og ritstjórn, að veiðisögur
eru mjög vinsælt efni. Þeim tilmælum hefur öðru
hvoru verið beint til lesenda ltlaðsins, að Jrcir
sendi því slíkar frásagnir, en árangur þeirra óska
hefur orðið sáralítill, sem og raunar öll tilmæli um
aðsent efni. Einn af lesendtnn ritsins, sem búsettur
er norður í landi, vék að |>essu atriði í hréfi til mín
nýlega og segir m, a.: „Mætti vera meira í honttm
að skemmtilega stigðum veiðisögum með glöggum
staðháttalýsingum, því margir hafa gaman af að
kynnast þannig ám, sem ]jeir ekki fá að sjá eða
reyna."
hað er undarlegt, hvað menn eru tregir til að
festa sögur sínar á pappírinn, eins fúsir og Jreir
eru til að segja þær — stundum sönni mönnunum
aftur og aftur!
Ég vil enn einu sinni hvetja menn til að senda
ritinu veiðisögur. Bezt er að þær séu fremur stutt-
ar — t. d. I eða 2 síður, og jafnvel ennþá styttri,
ef hægt er að koma efninu vel fyrir í fáum orðum.
Ritstj.
Hann vildi fluguna.
FYRIR allmörgum árum var Valrli-
mar Valdimarsson, stangaviðgerðarmað-
ur, ásamt fleirum ;i laxveiðum norður í
Miðfjarðará. Dag nokkurn þurftu veiði-
félagar hans að skrepjra niður á Hvamrns-
tanga, og fór liann því einn út á veiðar
í það sinn. Hann var ókunnugur ánni
og \arð því að fara að mestu eftir því,
hvernig honum lei/t á staðina — jrrófa
sig áfram og leita að tökustöðunum þar
sem líklegt var að fiskur væri, þótt hann
léti ekki á sér bæra. Segir ekki af ferð-
um hans fyrr en hann kernur að hyl
nokkrum, sem honum leizt veiðilegur,
þótt hann sæi þar enga hreyfingu. Hann
Hyrjaði á að renna rnaðki, því hann var
þá enn þeirrar trúar, að ekkert agn væri
veiðnara. Fór iiann þannig mjög vand-
lega yfir hylinn og gætti þess að láta
beituna berast um allt svæðið. Eyddi
hann í þetta alllöngum tíma, en það
kom fyrir ekki. Hann varð ekki var.
Dró liann nú inn og hugðist lralda
lengra upp með ánni, en um leið og
hann er að leggja af stað frá hylnum,
dettur honum í hug, að það saki ekki
46
Veiðimaðurinn