Veiðimaðurinn - 01.12.1954, Blaðsíða 23

eitthvað vit í buskann, til þess að halda
á mér restinni af hitanum sem á mér
var, og varð ég þegar ég kom aftur að
hvá og bera saman hvort nokkuð hefði
skeð á meðan ég var í burtu. Einar var
augsýnilega hissa, hvað ég gat verið kæru-
laus gagnvart þessu niikla alvörustarfi.
Jalnóðum og hann lauk merkingu hvers
liskjar sleppti hann honum varlega út
í lækinn,
og mátti greinilega sjá að þeir voru nú
heldur mjóslegnari en áður. heir voru
])(> lurðu brattir þegar í vatnið kom og
syntu rétta leið og senr bráðast út í
Bugðu.
Þessum þætti var nú lokið og mátti
alls ekki seinna vera, því nú var myrkrið
að skella á. F.rik lallaði nú af stað með
fötur sínar. Hann vildi alls ekki fara
með Jrær á traktornum, því þar gætu
hrognin orðið fyrir hnjaski. Við Einar
settumst senr fyrr í aftaníkerruna og
teynrdi Jóhannes okkur nreð traktornunr
til baka yfir Dælisá og heim að bíl. Hýrn-
aði nú heldur yfir okkur við tilhugsun-
ina að geta nú fengið sér kaffið. Við
kvöddunr nú Jóhannes og þökkuðum
honunr góða aðstoð og ókum síðan
senr leið liggur beint í klakhúsið við
Elliðaárnar, þar senr hrognunum var
strax konrið fyrir í trogunum og renn-
andi vatni, og er nú ekki annað að gera
en bíða árangursins næsta vor. Lýkur
hér að segja frá klakferð í Kjós.
Borið í vötn.
SÁ siður tíðkaðist áður fyrr, að bera
niður slor ;i fiskinriðunr og Jrótti gefast
vel. A síðari tínrunr eru nrenn farnir
að bera á fiskivötn, og liafa slíkar til-
raunir í Ameríku sannað, að með þeim
hætti má auka fiskistofn í vötnum, Jrótt
vafasamt kunni að vera, lrvort það borgar
sig fjárhagslega.
Þór Guðjónsson veiðimálastjóri hefur
liug á að prófa þetta hér, og lrefur Með-
alfellsvatn í Kjós verið rannsakað nreð
lrliðsjón af því undanfarin 3 sunrur. Vatn-
ið er ])ó talið heldur stórt, og nrá vera
að Reynisvatn í Mosfellssveit þyki lrent-
ugra, ef til kenrur. Nota nrá lrvort sem
er tilbúinn áburð eða lrúsdýraáburð, til
Jress að auka gróðurinn, en unr leið og
hann eykst verður meira um æti lranda
fiskinunr.
VEIÐIMENN hafa ef til vill minni áhuga fyrir
því, hvernig matreiða skuli fiskinn, sem þeir
veiða, helclur en aðferðunum til að ná honum.
En konum þeirra gæti komið vel að vita þetta
um meðferð á urriða: „Hreinsið hann fyrst, ristið
síðan skurð eftir húknum endilöngum, l)eggja meg-
in og stráið salti x sárið. Leggið hann síðan í
pressu milli tveggja fjala i tvo tíma, eit veltið
honum svo í hveiti og steikið hann í dálítilli feiti.
Eftir það getur hann geymst óskemmdur í 4—5 daga.
(Conrad Gesner).
Vf.IDI M AtXURINN
21