Veiðimaðurinn - 01.12.1958, Síða 12

Ég blés eins og hvalur — reyndi að
hugsa skipulega og vera rólegur. Síðan
fór ég að vinda inn hægt og varlega....
Lengi vel fann ég enga fyrirstöðu, vatt
og vatt áfram — unz skyndilega var tekið
harkalega í á móti mér!
Línan skar vatnsflötinn með ofsahraða
— og sjá! Stórfiskur hentist upp úr vatn-
inu — og var greinilega fastur— á hjá mér!
Það munaði minnstu að ég missti fót-
anna og dytti af undrun og hamingju. —
Nú lá loks sæmd og heiður við að vanda
sig — og ég las sjálfum mér lexíurnar:
Ekki að fuma — ekki mistök — ekki....
Því sem gerðist næsta hálftímann eða
svo, lýsi ég ekki, enda gæti ég það ekki
svo nokkur rnynd væri á, til þess var at-
burðarásin alltof stórkostleg, hröð og
margslungin.
Ég lá á lmjánum á bakkanum, kóf-
sveittur, titrandi og uppgefinn — og
starði á glitrandi ferlíkið frammi fyrir
mér. Ætlaði mér að veitast alger ofraun
að trúa því sem ég sá — kleip mig í kinn-
arnar á víxl til að kanna, hvort ég væri
sofandi og dreymdi. — Þuklaði skepnuna
þess á milli — og hugsaði til vogarinnar —
félaga minna — blaðanna....
Ég hrökk við.
- Halló! -
— Nú hefirðu aldeilis orðið var, gamli
maðurinn —.
— Hvað tók hann? —
— Ha — Hvað tók hann — át. ég eftir
honum eins og fífl. Ég fann hvernig ég
náfölnaði og úr mér dró allan mátt.
í hinni algeru dáleiðslu viðureignar-
innar og gleðivímunnar á eftir, hafði mér
aldrei dottið þetta í hug. Ég hafði heldur
ekki enn haft rænu á að losa öngulinn úr
skepnunni, en ef til vill hefði það ýtt við
mér.
Ég var staddur í fullkomnu svartholi —
enginn gluggi — engar dyr....
í algeru ráðaleysi stamaði ég einhverja
óskiljanlega vitleysu um leið og ég laut
niður, opnaði ginið á fiskinum — og
fálmaði eftir króknum.
Til baka kom ég með krókinn — að
mestu hulinn í rauðleitri, ótótlegri, í-
langri flyksu — sem ég reyndi eftir allra
fremstu getu að hylja í lófa mínum.
— Maddama Karólína! — sagði annar
félaganna.
— Ö — hm! jú reyndar — Maddömu
Karólínu valdi hann séi, drengir — svar-
aði ég, dálítið loðmæltur, urn leið og ég
sleit girnið og stakk „Maddömunni" í
vasann.
Stór silungur.
UM mánaðamótin okt.—nóv. var Þing-
vallavatn opnað aftur til veiða, eftir
tveggja mánaða friðun. Strax í fyrstu lögn
fékk Guðmann bóndi á Skálabrekku 17
punda urriða, ásamt fleiri fiskum, og má
með sanni segja að vertíðin hafi byrjað
vel hjá honum. Fiskurinn var 86 sm.
langur og 53 sm. að ummáli þar sem
hann var gildastur.
Það er orðið fremur fátítt, að fiskar af
þessari stærð veiðist í vatninu, en stærstu
urriðar, sem úr því hafa fengizt, voru
25—27 pund, eins og áður hefur verið
sagt frá hér í ritinu.
Enn skal minnt á, að blaðinu væru
kærkomnar fregnir um stóra silunga, sem
kunna að hafa veiðst víðsvegar á landinu.
10
Veiuimadurinn