Veiðimaðurinn - 01.12.1958, Blaðsíða 30

FLEIRI KAUPENDUR!
án þess að taka föstum tökum á því, sem
miður fer?
Þeir menn eiga t. d. ekki heima í fé-
laginu, sem rífa veiðistaði af öðrurn, með-
an þeira leyfa sér að landa fiski á öðrum
stað en liann tók! Menn ættu heldur ekki
að móðgast, né þrjózkast við að sýna verð-
inum níu-fiska-veiði, sem landað hefur
verið á tæpum 30 mínútum, og það á
flugusvæði! Það verður að veita vörðun-
um meira vald og gera það að skyldu, að
sýna ætíð í pokann, að lokinni veiði.
Dæmi eru til um það, að menn hafa sezt
hjá ákveðnum veiðistöðum, klukkustund
áður en veiði skyldi hefjast! Einnig það,
að menn liafi verið reknir úr veiðistað,
vegna þess að þeir höfðu fengið einum
laxi meira en hinir!
Þeir menn, sem stjórna þessum málum
okkar, verða sennilega sjaldan fyrir yfir-
gangi og frekju félaganna, en ástæðan er
sjálfsagt sú, að þeir ágætismenn halda
hópinn—eru alltaf með sömu félögunum.
Væri ekki athugandi fyrir stjórnina, að
setja nánari reglur um umgengnisvenjur
veiðimanna við árnar? A því er full þörf.
Stjórn Stangaveiðifélagsins ætti að
koma oftar að veiðisvæðum félagsins og
finna að því, sem miður fer, við veiði-
mennina sjálfa. Ég held að slíkt mundi
skapa meira aðhald. Menn gætu þá líka
boorið fram kvartanir við stjórnina, ef
einhverjar væru, því það fyrnist furðu
fljótt yfir frekjuganginn.
Otrúlegustu sögur eru sagðar um yfir-
gang sumra veiðimanna gagnvart félög-
um sínum, sem meinlausari eru, og væri
þessunr mönnum full þörf á siðferðileg-
um stuðningi stjórnarinnar.
Þannig mætti lengi halda áfram, og
FYRIR nokkrum árum beindi stjórn
S.V.F.R. þeirri áskorun til félagsmanna
og annarra velunnara Veiðimannsins, að
reyna að auka kaupendatölu ritsins.
Brugðust ýmsir vel við þessum tilmælum,
enda fjölgaði áskrifendum talsvert næstu
mánuðina. Og þótt kaupendum fjölgi
alltaf dálítið nreð hverju ári, þurfa þeir
að vera fleiri en nú, til þess að ritið beri
sig fjárhagslega.
Á hverju ári fjölgar þeim, sem við
stangveiði fást, og ættu þeir allir að
kaupa Veiðimanninn. Hann er málgagn
íslenzkra stangveiðimanna og önnur blöð
í landinu verja ákaflega litlu rúmi fyrir
áhugamál þeirra. Þess vegna er nauðsyn-
legt að ritið geti haldið áfram að koma
út og að fjárhagsskortur hamli því ekki,
að hægt sé að gera það vel úr garði. En
til þess að svo megi verða, þarf kaupenda-
talan að aukast all verulega frá því sem
nú er. S.V.F.R ætti ekki að þurfa að
leggja með því nrikið fé úr sjóðurn sín-
um, ef nægilega væri unnið að útbreiðslu
þess af öllum félagsmönnum og öðrum,
sem stangveiðimálum unna.
Þeirri ósk er því enn beint til veiði-
manna, sem ritið kaupa, að benda kunn-
ingjum sínunr úr hópi veiðimanna, sem
ekki kaupa það, á að gerast áskrifendur
að því. Kaupendum þyrfti að fjölga um
nokkur hundruð á næsta ári. Ritstj.
vildi ég skora á nrenn, að bera fram kvart-
anir sínar hér í málgagni okkar, að öðr-
um kosti fáunr við ekki við þessari ó-
menningu spornað. R. H.
28
Veiðimaðurinn