Veiðimaðurinn - 01.12.1958, Qupperneq 36

Athugasemd við bréf
Karls Halldórrssonar
til Stangveiðifélags-
ins Papa.
Hr. ritstjóri!
í SÍÐASTA hefti blaðs yðar gerir hr.
Karl Halldórsson, tollvörður í Reykjavík,
viðskifti sín við Stangaveiðifélagið
„Papi“ að umtalsefni, en beinir orðum
sínum þó til mín persónulega. Þykir mér
því rétt að gera bréfi hans skil með örfá-
um orðum.
Hr. K. H. byggir allan sinn málatil-
búnað á því, að hann hafi ætlað að vera
með í stofnun félags til þess að taka Laxá
á leigu. Má vel vera að það sé allt rétt. Á
hitt má þó benda, að þó að hr. Kristinn
Kristjánsson hafi verið þess hvetjandi að
slíkt félag væri stofnað, kom hann livergi
nærri stofnun stangaveiðifélagsins „Papi“
og hefur aldrei verið félagi í því. Á stofn-
fundinum mættu allir þeir 12 menn, er
boðaðir höfðu verið, og bendir það ein-
dregið til þess, áð hr. K. H. hafi aldrei átt
þar áð vera.
Hr. K. H. virðist ekki gera sér það ljóst,
að Stangaveiðifélagið „Papi“ er lokaður
klúbbur, sem fyrst og fremst er ætlað að
sinna þörfum meðlima sinna. Hugleið-
ingar hans um fjölda stangardaga í ánni
eru því næsta broslegar, að ekki sé meira
sagt.
Þáð er misskilningur hjá hr. K. H. að
liann hafi fengið aðgang að ánni undan-
34
farin ár, vegna þess að liann hafi átt þar
einhvern rétt. Það var einungis vegna
þess, að nokkrir stangardagar voru til
sölu til utanfélagsmanna, livort eð var.
Hitt ætti að vera auðskilið, að þegar
fækkað er stöngum í ánni um sem svarar
1/3, hlýtur það áð ganga út yfir utanfé-
lagsmenn. Þar um geta „kröfur“ og hót-
anir engu breytt.
Persónulegu naggi hirði ég ekki að
svara og tek það fram, að umræðum um
þetta mál er hér með lokið frá minni
hendi, nema sérstakt tilefni gefist.
Með þökk fyrir birtinguna.
Har. Sigurðsson.
Fékk þann stóra!
MAflUR nokkur frá Hyanis í Massachussets í
Bandaríkjunum var dag nokkurn að veiðum skammt
frá ströndinni og fékk þá, að hann hélt, stórfisk
mikinn á færi sitt. Drátturinn var svo þungur, að
veiðimaðurinn fékk engu bifað, hvernig sem hann
streittist og togaði. Hann kallaði því á annan veiði-
mann, sem var að dorga stutt frá, og bað hann að
hjálpa sér til þess að ná inn veiðinni. Hann brá
skjótt við, og eftir langa mæðu og mikið erfiði
kom „fiskurinn" upp á yfirborðið. En þá reyndist
þetta ekki vera stórfiskur, heldur lifandi frosk-
jnaður!
Veiðimaðuhnk