Landsfundur Sjálfstæðisflokksins - 01.12.1967, Qupperneq 90

kjaraskerðingu, sem tollmúrar efnahagsbanda-
laganna geta valdið, ef ekki tekst að ná við-
hlítandi samkomulagi við þau.
Góðir landsfundarfulltrúar, þið eigið miklu
hlutverki að gegna á næstu vikum og mán-
uðum, að vara þjóðina við og stuðla að því,
að hún misstígi sig ekki, því að hér er allt
of mikið í húfi. Annars vegar er um að velja
efnahagsmálastefnu, sem hefur lagt grundvöll
á síðustu árum að meiri framförum en áður
hafa þekkzt í okkar litla þjóðfélagi, hins vegar
er alger þokuboðskapur og ringulreið, sem
birtist í hinum kynlegustu myndum. Að veita
slíkum mönnum forustuna hlýtur að leiða
til stjórnmálalegs öngþveitis í landinu. A síð-
ustu árum hefur ekki aðeins tekizt að stuðla
að meiri framkvæmdum og framförum í land-
inu, efnahagslegum og menningarlegum, en
nokkru sinni fyrr, heldur hefur það ekki minni
þýðingu, að það hefur tekizt að vinna að
meiri skilningi milli þjóðfélagsstéttanna, meiri
friði í þjóðfélaginu en þekkst hefur áður.
Auðvitað eru menn óánægðir með eitt og ann-
að, svo sem ætið verður. En þegar um það
er að ræða að velja sér stjórnmálaforustu
og stjórnarstefnu, þá verða menn að greina
aðalatriðið frá aukaatriðum, kjarnann frá
hisminu. Það er meginstefnan, sem um er
kosið, og ég er þeirrar skoðunar, að Sjálfstæð-
ismenn geti kinnroðalaust gengið fram fyrir
dóm þjóðarinnar við þessar kosningar og beð-
ið um traust á grundvelli stefnu sinnar og
verka til þess að leiða þjóðina áfram í þeirri
framfarasókn til aukinnar menningar, þroska
og velmegunar, sem hún hefur gengið svo
rösklega síðustu árin. Frelsi, friður og ein-
hugur milli einstaklinga og þjóðfélagsstétta,
heiðarleiki, réttsýni og drengskapur eru
stærstu leiðarljósin við þann veg, sem við
viljum ganga. Hamingja og hagsæld íslenzku
þjóðarinnar er því háð, að hún vilji velja
þá leið.
88