Úrval - 01.10.1944, Síða 4

Úrval - 01.10.1944, Síða 4
2 ÚRVAL til þjóðarinnar um það, að taka upp íslenzkan fána. Eg fékk þá ánægju að stíla þá áskorun. Enginn gat fyrirfram vitað, hvort sú áskorun yrði annað en orðin tóm, eins og svo margar aðrar áskoranir fyrr og síðar, og því fór fjarri, að allir væru sammála um það að taka hana til greina. En fyrir gott fylg'i æskunnar og þar á meðal þess manns, er stofnað hefir til þess- arar samkomu í dag, þá fékk þessi áskorun vaxandi byr, unz vér höfðum eignast þann fána, sem nú og um ókomnar aldir á að vera tákn þjóðar vorrar heima fyrir og um höf öll, svo víða sem íslenzk fley fljóta. Ef til vill sýnir ekkert betur en saga þessa fána þá miklu breyt- ingu, sem orðið hefir á hugsun- arhætti vorum og aðstöðu í heiminum á síðustu 20-30 árum, og ekki get eg hugsað mér neinn hlut, sem íslenzka þjóð- in mundi nú vilja selja fána sinn fyrir með því, sem honum fylgir. Hvers vegna er þá fáninn slíkur kjörgripur? Hann er það vegna þess, að hann er sýnilegt tákn eða ímynd þjóðar vorrar. Bak við fánann hillir undir þjóðina sjálfa með sögu hennar, eðli, markmið og vonir. Um hann þyrpast endurminningarn- ar um þjóðina — um það hvað hún var og er og ætlar að verða. Hvert drengskaparverk, sem þjóðin hefir unnið, hver háleit hugsjón, sem hún hefir alið, lifir og ljómar í fánanum. Hann táknar og geymir og ber frá einni kynslóð til annarar það, sem þjóðin getur lifað fyrir öld eftir öld. Með fánanum fer orð- stír þjóðarinnar um heiminn, minnir á sjálfstæði hennar og þann þátt, sem hún á í sögu og framtíðarhorfum mannkynsins. Ef vér gætum fylgt fána vor- um hvar sem hann kemur meðal erlendra þjóða og værum svo skyggnir, að vér gætum lesið í huga hvers manns, er fánann lítur, þá mundum vér þar finna hvers þjóð vor er metin þar sem hann kemur. Því að hver, sem sér fánann og kannast við hann, minnist ósjálfrátt þjóðarinnar, sem hann táknar. Hann minnist þess, sem hann hefir um hana heyrt eða af henni reynt, hvort sem það er gott eða illt, og í brjósti hans vaknar velvild eða andúð, virðing eða lítilsvirðing, eftir því sem ástæður eru tiL Fáninn er þannig, hvar sem hann kemur, ávísun á það, sem
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132

x

Úrval

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.