Úrval - 01.08.1953, Qupperneq 30

28
ÚRVAL
Hitt er mikilvægara, að læknir-
inn varð að leita sér tengdasona
innan sinnar stéttar. Að jafn-
aði er stétt hópur manna, sem
hafa sömu atvinnu, stundum eru
það trúabrögðin, sem ráða
stéttaskiptingu, og í Indlandi
skipta slíkar stéttir þúsundum.
Sérkenni allra þeirra er, að eng-
inn leitar sér maka utan sinnar
stéttar.
Það eru til menntaðir Indverj-
ar, sem taka upp varnir fyrir
þessa stéttaskiptingu og fyrir
gamla fjölskyldufyrirkomulag-
ið, og jafnvel fyrir barnahjóna-
böndin. Röksemdafærsla þeirra
er eitthvað á þessa leið: Við
Indverjar eigum heimsspeki,
sem er eldri og langtum gagn-
hugsaðri en heimspeki ykkar
Vesturlandabúa. Þið þurfið ekki
að koma hingað til að kenna
okkur. Siðferðismat ykkar og
lífshættir kunna að vera hent-
ugir fyrir Vesturlönd, en í ár-
þúsunda gömlum ritum okkar
hefur lífsháttmn Indverja verið
skipað á þann hátt sem hæfir
þjóðinni. Lítið á stórfjölskyld-
una, hvemig haldið þið að ind-
versk menning hefði getað varð-
veitzt ef menningararfurinn,
bæði hinn andlegi og efnalegi,
hefði ekki borizt frá kynslóð til
kynslóðar innan fjölskyldunnar
og stéttanna? Hafið þið hug-
leitt, að í stórf jölskyldunni, þar
sem margar kynslóðir lifa sam-
an, eru hverskonar almanna-
tryggingar og félagsleg sam-
hjálp ónauðsynleg? Við höfum
ekki þurft nein barnaheimili í
Indlandi, stórfjölskyldan hefur
annast bömin. Sjúkratrygging-
ar höfum við heldur ekki þurft,
sjúkir og veikburða hafa hlot-
ið hjúkmn og umsjá innan stór-
fjölskyldunnar. Elliheimili em
einnig óþörf, því að böm og
barnabörn innan stórfjölskyld-
unnar annast gamla fólkið.
Já, þetta er að því leyti rétt,
að með nýjum siðum er nauð-
synlegt að þjóðfélagið sem heild
taki á sínar herðar ýms þau
verkefni, sem stórfjölskyldum-
ar og stéttirnar önnuðust áð-
ur.
Vesturlandabúanum finnst
einkum sárt til um það misrétti
sem indverskar konur búa við í
þorpum landsins. Lítill hluti
þeirra öðlast seint á ævinni
stöðu sem leiðandi húsmæður
undir stjórn húsbóndans. En
hjá flestum er gangur lífsins
þessi: sem bam verða þær að
hlýða feðrum sínum ogmæðmm,
sem eiginkonur verða þær að
hlýða mönnum sínum og
tengdamæðrmn, og sem ekkjur
verða þær að hlýða sonum sín-
um. Hindúaekkjan fær, eins og
áður segir, víðast hvar ekki að
giftast aftur. Það má maðurinn
aftur á móti, og þá alljafna
kornungri stúlku. Eftirspurnin
eftir konum lækkar giftingar-
aldurinn. Það er hreint ekki ó-
venjulegt að gamlir menn kvæn-
ist stúlkum innan við tvítugt.
Aldursmunur hjóna í Ind-
landi mun að meðaltali vera 10