Úrval - 01.02.1959, Side 64

URVAL
Þegar Henry svaraði engu, hætti
hún við krossgátuna, en tók til við
sauma sína. Síðan fór hún að lýsa
bridgepartíinu, sem hún hafði tekið
þátt í um eftirmiðdaginn, hvaða kon-
ur hefðu verið þar, hvernig þær
hefðu verið klæddar og hvemig hár
þeirra hefði verið, en Page hafði
langa reynslu af slíkum lýsingum,
og gat lokað eyrunum fyrir þeim.
Það var símtalið við Veron Somer-
ville, sem olli honum heilabrotum.
Hann hafði verið kynntur Somerville
í ritstjóraveizlu í London fyrir þrem
árum en honum hafði hvorki komið
til hugar að svo þekktur maður
mundi muna eftir ómerkilegum rit-
stjóra úti á landsbyggðinni, eins og
hann sjálfur var, né heldur að hann
hefði svo mikið álit á Norðurljós-
inu sem raun bar vitni. Það hefði
verið eðlilegast, að eigandi Morgun-
blaðsins væri á gagnstæðari skoðun.
„Henry, hlustar þú á mig?"
Page hrökk við. „Fyrirgefðu, elsk-
an. Sannleikurinn er sá, að ég er að
hugsa um dálítið sérstakt í kvöld."
„Dálítið sérstakt? Hamingjan
góða ... hvað er það?"
Það var ekki venja Henrys að
ræða málefni blaðsins á heimili sínu,
en þetta kvöld fannst honum hann
þurfa að trúa einhverjum fyrir
vandamáli sínu.
„Ég fékk tilboð í blaðið í dag."
„Tilboð? Vildi einhver kaupa
það?" Hún rétti sig upp í stólnum.
„En hvað þetta er spennandi. Hver
var það?"
„Somerville, sem á Morgunblaðið.
„Veron Somerville. Konan hans var
Blanche Gilliflower . . . þau skildu
NORÐURLJÓSIÐ
eftir ár." Alice var gagnkunnug öllu,
sem snerti framámenn þjóðfélagsins.
„Henry, þetta er dásamlegt. Var til-
boðið —?" Hún þagnaði allt í einu.
„Ég hef ekkert á móti því að þú
vitir það, elskan. Það var fimmtíu
þúsund pund."
„Almáttugur! Hugsaðu þér bara
hvað við gætum gert fyrir þá upp-
hæð — ferðast, skoðað heiminn. Ó,
Henry, þú veizt hvað mig hefur allt-
af langað til að sjá HaAvai."
„Mér þykir þetta leitt, góða mín.
Hawai verður að bíða."
„Þú átt við að þú munir ekki taka
tilboðinu."
„Somerville ræður þegar yfir þrem
blöðum. Ég get ekki séð að hann
þurfi fleiri. Auk þess kæri ég mig
ekki um að blaðið okkar lendi í
höndum hans."
„En þetta er svo gott tækifæri,"
sagði hún og fór að þræða nálina.
,,Þú hefur ekki verið vel frískur und-
anfarið. Og Bard læknir er alltaf að
segja þér, að þú þolir ekki svona
mikla vinnu og óreglulegan hvildar-
tíma."
„Þú ert þeirrar skoðunar, að ég
ætti að setjast í helgan stein. Ef
til vill flytjast til Torquai? Þá yrði
úti um mig."
„Það er alls ekki ætlunin. Þú ert
enn tiltölulega ungur, og það er
engin ástæða til þess að við förum
að hola okkur niður uppi í sveit. Þú
gætir, með góðum samböndum, feng-
ið starf hjá Sameinuðu þjóðunum."
Page hristi höfuðið. „Allt mitt líf
er tengt blaðinu, Alice. Og mér hefur
líka tekizt að gera dálítið úr þvi."
„Davíð gæti tekið við því."
58