Úrval - 01.02.1959, Qupperneq 69

NORÐURLJÓSIÐ
ÚRVAL
legur þegar hann gerði þetta, því
að ungu hjónin voru stolt, en þau
urðu samt að lifa. „Þetta er fyrir
fræi i garðinn þinn," sagði hann.
Það var einkennilegur svipur á
andliti Coru. Vindurinn hafði feykt
svörtum lokki fram á ennið og dökk-
brún augu hennar voru orðin rök.
„Þú ert alltaf svo góður við okk-
ur, sérstaklega við mig. Mér finnst
■—“ Henni varð orðfall. Allt í einu
þrýsti hún mjúkum vörum sínum að
köldum vanga haris.
Þegar Henry var að aka heim til
sín í rökkrinu, fannst honum þessi
óvænti koss ylja sér alla leiðina.
2. KAFLI.
Mánudagurinn var alltaf annasam-
ur dagur — það gerist svo margt
fréttnæmt um helgar — og Henry var
kominn snemma i skrifstofu sína.
Hann brá sér inn í blaðamannaher-
bergið. Húsrýmið var ekki mikið —
hann varð meira að segja að leigja
næsta hús fyrir prentvélarnar — og
það var gamaldags, en hann kunni
þó vel við það. Hann vék sér að
Peter Fenwick, aðstoðarritstjóra og
spurði:
„Hvað er að frétta frá Egypta-
landi?“
„Skurðurinn er enn lokaður," svar-
aði Fenwick." Ameríkumenn fá ekki
leyfi til að ná sementsprömmunum
upp. Saud konungur hefur rætt við
Eisenhover. Hann fær þotur og fleiri
kádiljáka. Israelsmenn vilja ekki
láta undan."
Henry hlustaði þögull, hvert orð
ýfði sárin, sem enn voru ógróin eftir
hið auðmýkjandi flan.
„Og innanlandsfréttir ?“
„Það eru Ijótar fréttir frá Belfast.
Tvö morð og sjálfsmorð — eigin-
kona, elskhugi og eiginmaður . . .“
Henry renndi augunum yfir frétta-
skeytið. Frásögnin var hryllileg.
„Við leggjum þetta til hliðar.“
„Ekki smágrein á öftustu siðu?"
spurði Fenwick.
„Ekki orð.“
Frank, sem átti að hafa augun
með öllum fréttum, sem snertu
norðausturhéruðin, sagði: „Hvað á
ég að gera við þetta?" Hann rétti
Henry þingfrétt frá umræðunum á
laugardaginn.. Hann hafði strikað
undir tvær línur með bláum blý-
anti: Burney Calmus, þingmaður
borganna í norðausturhéruðunum
bar fram fyrirspurn um vcentanlega
kjarnorkustöö á því svæði. Philip
Lester svaraði fyrir hönd ríkisstjóm-
arinnar, að engin sltk áform vœru
á döfinni og enginn fótur fyrir orð-
rómi þar að lútandi.
„Kjarnorkustöð ?“ sagði Henry í
spurnarrómi.
„Ekki heyrt það nefnt," sagði
Fenwick.
Henry rétti Frank blaðið og sagði:
„Láttu einhvem athuga þetta. Lewis
til dæmis, ef þú getur verið án
hans.“
Hann gekk upp hringstigann upp
í skrifstofu sína. Ungfrú Moffatt,
einkaritari hans, var að lesa sundur
póstinn. Hún var tekin að reskjast
og líktist einna helzt gamalli kennslu-
konu. Ungfrú Moffatt var ómissandi,
hún leysti öll störf jafn vel af hendi
og var aldrei með neitt fjas. Róbert
Page hafði ráðið hana að blaðinu
63