Úrval - 01.02.1959, Qupperneq 70

TjRVALi
NORÐURLJÓSIÐ
fyrir þrjátíu árum, og hún hafði í
rauninni aldrei getað sætt sig við
soninn sem eftirmann föðurins. Hún
var óvenjulega þurr á manninn þenn-
an morgun. Henry fann strax, að hún
bjó yfir einhverju. Hún gaf honum
tíma til að líta yfir bréfin, en þeg-
ar hann ætlaði að fara að lesa henni
fyrir, sagði hún: „Somerville hefur
hringt aftur."
Henry leit forviða á hana. ,,Hvað
vildi hann?“
„Hann vildi tala við yður. Þegar
ég sagði, að þér væruð ekki við,
lét hann mig taka við skilaboðum."
Hún tók minnisbók sína og las
það sem hún hafði hraðritað: „Ég
bið yður að skila kveðju minni til
hr. Page. Segið honum, að tveir af
fulltrúum minum muni verða staddir
í nágrenninu í næstu viku. Segið
honum, að ég muni verða honum
mjög þakklátur, ef hann leyfi þeim
að hafa tal af honum."
Áhyggjurnar, sem höfðu angrað
Henry á laugardaginn, sóttu nú að
honum hálfu verri en áður: „Hvað
haldið þér að búi undir þessu?"
Ungfrú Moffatt herpti saman var-
irnar og sagði: „Hann ætlar sér að
kaupa Norðurijósið".
„Ég veit það. Hann hélt að blaðið
væri til sölu. Ég sagði honum að
það væri misskilningur."
„Hann er ekki einn af þeim, sem
játa að þeim geti skjátlast."
„Skiptir engu máli," sagði Henry.
Ég ætla mér ekki að selja."
„Og þar með er þetta útkljáð?"
„Auðvitað," sagði Henry, og það
var gremjuhreimur í röddinni. „Blað-
ið er alls ekki til sölu."
„Hafið þér séð Morgunblaðið hans
í morgun?"
Öll Lundúnablöðin lágu í röð á
langa rauðviðarborðinu við glugg-
ann. Hún lagði Morgunblaðið
fyrir framan hann, Á fremstu síðunni
gat að líta gríðarstóra og greinilega
Ijósmynd af þremur likum — tveim
af karlmönnum og einu af hálfnökt-
um kvennmanni — sem lágu i ýms-
um stellingum á gólfi íbúðarher-
bergis. Yfir myndinni stóð risa-
f yrirsögn:
DÝR ÁSTRÍÐA.
Henry rétti henni blaðið aftur.
„Viljið þér skrifa upp eftir mér",
sagði hann. Þegar hann var búinn
að lesa henni fyrir bréfin, sem hún
átti að skrifa, fór hún inn í her-
bergið við hliðina, þar sem ritvélin
var, en hann gekk fram ganginn til
herbergisins, þar sem hann sat fund
með aðstoðarritstjórum sínum klukk-
an tíu á hverjum morgni, til þess að
ákveða efni blaðsins næsta dag.
Malcolm Maitland var þegar kom-
inn og ræddi við Hatley Slade, sem
,sá um listþáttinn í blaðinu, og í
sömu svifum komu þeir Poole, í-
þróttaritstjórinn, og Horace Balmer,
auglýsingastjórinn.
Þegar þeir settust við langa, gljá-
fægða borðið, datt Henry sem
snöggvast í hug að segja þeim frá
Somervillemálinu, en hætti við það,
af því að hann áleit það veikleika-
merki af sinni hálfu. Þeir tóku að
ræða um biaðið.
Stefna Norðurljóssins hafði lengi
birzt i einkunnarorðunum, sem
prentuð voru með venjulegu letri
efst á- fremstu síðu: „Allar fréttir,
64