Úrval - 01.02.1959, Síða 75

NORÐURLJÓSIÐ
ÚRVAL
höndum, enda hafði hann kynnt sér
það frá öllum hliðurn í þrjár vikur.
Hann var bjartsýnn. Hann vissi hvað
hann söng, þegar kaupsýsla var
annars vegar. Hvernig hefði honum
annars verið kleift að sigrast á ó-
hamingjunni, sem var næstum búin
að leggja líf hans i rústir.
Eftir lát móður sinnar afréð hann
að freista hamingjunnar í nýlend-
unum, og tók @ér far með skipi
sem sigldi frá Liverpool til Mel-
bourne. Á skipinu kynntist hann
átrölskum kaupsýslumanni, Glen-
denning að nafni. Glendenning átti
allmörg sauðfjárbú, eitt kvöldblað
og auk þess strandklúbb skammt frá
Sidney. Kvöldið áður en skipið kom
í höfn, bað hann Smith að athuga
rekstur klúbbsins.
Ungi bókhaldarinn komst að raun
um að rekstur kiúbbsins var í megn-
asta ólestri, allt bókhald í molum og
forstöðumaðurinn óheiðarlegur. Hon-
um tókst að kippa rekstri klúbbs-
ins í lag og að launum bauð Glen-
denning honum stöðu í skrifstofu
blaðs síns. Eftir þrjú ár var hann
orðinn framkvæmdastjóri. Um það
leyti giftist hann Minnie Largley,
sem var dóttir kennimanns nokkurs
þar syðra.
Hann hélt áfram að starfa við blað-
ið. Það var samkvæmt uppástungu
hans að hafin var útgáfa mynd-
skreytts aukablaðs um helgar, en
hagnaðurinn af því nam tuttugu þús-
und pundum á ári. Það átti ekki
langt í land, að hann yrði meðeig-
andi i fyrirtækinu, en þá lézt Glen-
denning, blaðið var selt, og Smith
stóð uppi atvinnulaus.
Hann ákvað að halda heim til
Englands með konu sína, Meðal far-
þega á skipinu var Vernon Somer-
ville, sem þá var nýlega orðinn eig-
andi Morgunblaðsins. Smith áleit,
að þama væru forlögin að verki.
Eitt kvöld, þegar hann var staddur
uppi á þilfarinu, tókst honum með
lagi að ná tali af Somerville. Somer-
ville var óþolinmóður i fyrstu, jafn-
vel ókurteis, en Smith lét engan bil-
bug á sér finna, og að lokum rétti
útgefandinn honum nafnspjaldið sitt
og bað hann að finna sig í London.
Staðan, sem Smith fékk fyrst hjá
Morgunblaðinu, gat ekki talizt
vegleg, en honum tókst að mjaka
sér upp á við, unz hann var orðinn
önnur hönd framkvæmdastjórans,
Clarences Greeleys. Og nú bauðst
honum þetta gullna tækifæri, að
taka við Noröurljósinu og verða
framkvæmdastjóri þess. Hann ætl-
aði ekki að láta þetta tækifæri
ganga sér úr greipum.
Það var kominn tími til að halda
af stað. Hann stóð teinréttur, lok-
aði augunum, spennti greipar og
bað guð þess, að viðræðurnar við
Henry Page mættu bera góðan á-
rangur. Hann hitti Nye á barnum,
þar sem hann var að Ijúka úr ölkollu
og skeggræða við barþjóninn.
Um leið og þeir gengu út, sagði
Nye: ,,Ég veiddi talsvert upp úr
þessum bjálfa. „Page á heimska og
tilgerðarlega konu, unga dóttur, sem
hefur gaman af að dansa, og son,
sem nennir ekki að vinna við blað-
ið.“
Bíllinn beið og þeir óku af stað.
Smith fór að svitna aftan á hálsinum
69