Úrval - 01.02.1959, Blaðsíða 83

NORÐURLJÓSIÐ
ÚRVAL
Og við eftirfarandi kveinstöfum:
Kcera ungfrú Tingle, eiginmaður,
minn hefur húðsJcammað mig i
tuttugu ár, af því að hann er svo
mikið fól .... var svar hennar ekki
síður uppörvandi: Góða mín, eigin-
maður yðar þjáist af geðveiklun, en
þrátt fyrir þessa erfiðleika skuluð
þér halda áfram að elska hann og
þá munuð þér finna til gleðinnar
yfir því að hafa gert skyldu yðar.
Það gœti líka hjálpað að stinga ein-
hverju upp í eyrun. Og tómstunda-
iðja.
Henry sneri sér að fréttunum, og
fékk þar þær upplýsingar, að farið
væri að framleiða uppblásin brjósta-
höld, að maður nokkur í Bradford
hefði kysst konu sína 52.000 sinnum
í þrjátíu ára hjónabandi og að mexi-
könsk kona hefði fætt tvíhöfða barn,
en í þeim svifum var barið að dyr-
um og Horace Balmers kom inn.
Henry sá það á svip hans, að hann
hafði ekki góðar fregnir að færa.
Balmer var mannblendinn, bæði
Rotaryfélagi og frímúrari og þátt-
takandi i flestum þeim félagsskap
sem eitthvað kvað að í Hedleston.
„Ég er í vandræðum, Henry,"
hóf hann máls. ,,Ég get ekki selt
auglýsingarnar á óbreyttu verði.
þeir Undirbjóða okkur, gefa jafnvel
pláss ef svo ber undir."
,,Það er heimskulegt."
„Það efast ég um. Að mínu
áliti eru þeir slungnir. Þeir segja
alisstaðar, að Tíðindi muni bráðum
verða eina blaðið í bænum og bjóða
auglýsendum samninga til langs tíma
með mjög góðum kjörum. Við misst-
um Henderson og Byles í síðustu
viku. Sumir af elztu viðskiptavinum
okkar eru orðnir ótryggir. Ég er
hræddur um að við verðum að lækka
taxtann okkar."
„Nei. Það er óheiðarlegt. Auk þess
heimskulegt. Ef við lækkum, lækka
þeir enn meira. Við höfum veitt aug-
lýsendum okkar fulla þjónustu fyrir
greiðslu þeirra í hundrað og fimmtíu
ár. Við förum ekki að gera lítið úr
okkur með þvi að fara í verðlækk-
unarstríð."
Það mátti sjá á svip Balmers að
honum sárnaði. „Ég held þér skjátl-
ist. Ég hitti Smith af tilviljun um
daginn — hann er Rotaryfélagi eins
og ég— og ég fullvissa þig um að
hann er slunginn kaupsýslumaður."
„Það ert þú líka, Horace. Farðu
nú og gerðu það sem þú getur með
taxta okkar eins og hann er.“
Rotaryfélagi eins og ég — hugs-
aði Henry þegar Balmer var farinn
— orðalagið boðaði ekki gott. Einu
sinni eða tvisvar hafði hann mætt
Smith á High Street nærri skrif-
stofunni sem Tíðindi höfðu tekið á
leigu i Prudentialhúsinu, og Smith
hafði heilsað með lotningu sem virt-
ist gefa til kynna að hann vildi
vingast. Öðru máli gengdi ef hann
færi að gera sér dá'tt við starfs-
menn hans. Þetta varð erfiður dagur
fyrir Henry. Moffatt var þreytandi,
salan hafði enn minnkað um tvö
hundruð, og hjartað olli honum ó-
þægindum, það sló ýmist óreglulega
eða geystist áfram eins og sprett-
hlaupari. Hann kærði sig ekki um að
venja sig um of á nitroglycerinpill-
urnar sem Bard læknir hafði gefið
honum og neitaði sér um þær í þetta
77