Úrval - 01.02.1959, Page 100

tJRVAL
NORÐURLJÓSIÐ
farnar að fara alvarlega í taugarn-
ar á Nye.
„Þú virðist ekki hafa rniklar á-
hryggjr út af þessu,“ sagði Smith.
,,I guðanna bænum hættu þessum
bölsöng," hreytti Nye út úr sér. ,,Ég
ætla mér að hleypa loftinu úr Page.
1 fyrsta skipti sem ég leit augum
þennan merkisbera siðgæðis og
brezkra stjórnarhátta ákvað ég að
gera hann atvinnulausan. En ég æpi
ekki um það ofan af húsaþökum."
Smith horfði tortrygginn á Nye,
svo reis hann á fætur og fór út.
Þegar hann var farinn ýtti Nye
blöðunum til hliðar og fór að hugsa.
Honum var fullljóst að frumkvæðið
í öllu yrði að koma frá honum; Smith
gat séð um peningahliðina, en annars
var ekki af honum að vænta. Nye
hafði farið vel af stað. Hann hafði
hleypt Tíðindum af stokkunum með
miklu brauki og komið róti á í þess-
um hálfdauða bæ. En það þurfti
meira til ef Tíðindin áttu að fara
með sigur af hólmi. Smith var skapi
næst að þumbast áfram í von um
að Page gæfist upp, en Nye var ljóst
að slíkur skotgrafahernaður gæti
ekki haldið áfram endalaust. Allar
frét'tir frá aðalskrifstofunni í Lond-
on, og nú síðast koma Greeleys, báru
þess vitni, að Somerville vildi ekki
eða gat ekki rekið siíkan hernað.
Nauðsyn bar til að gera eitthvað
róttækt, sprengja bombu, sem nægði
til þess að þurrka Norðurljósið út
að fullu.
Og Nye hafði að undanförnu verið
að velta fyrir sér hugmynd, sem
hann hafði trú á að mundi duga,
ef hún væri framkvæmd á réttan
hátt. Hann fór nú enn einu sinni
yfir einstök atriði hennar í huganum,
en fann enga veilu á henni. Hann
hafði ekki ætlað sér að hleypa henni
af stokkunum alveg svona fljótt, en
þar sem nú var von á Greeley var
ekki lengur til setunnar boðið.
Klukkustund síðar fór Smith til að
taka á móti Greeley. Þegar hann
var farinn, fór Nye út að borða, en
lét vita hvar hægt væri að ná í sig.
Honum fannst fátt til tilbreyting-
ar í þessum smábæ, en maturinn í
Rauða Ljóninu var þó ekki sem
verstur og vínkjallarinn þar var góð-
ur. 1 dag fannst honum hann eiga
skilið góða máltíð og hann fór því
í Ljónið, valdi sér rétti og vín með
matnum og á eftir drakk hann kaffi
og konjak.
Tilhugsunin um það að hann hafði
nú laumað tundurdufli undir Page
og ætlaði að fara að kveikja í því,
jók á matarlyst hans. 1 Nye var
rík hneigð til hefnigirni, sem rekja
mátti til uppruna hans og uppeldis.
Faðir hans hafði verið nýtízkulegt
skáld og móðir hans menntakona,
mjög sjálfstæð í skoðunum. Skamm-
vinnu hjónabandi þeirra lauk með
gagnkvæmum ásökunum skömmu
eftir að Leonard fæddist. Eftir það
var drengurinn á þveitingi milli for-
eldra sinna, þangað til faðir hans
fluttist til útlanda og kom honum
fyrir hjá systur sinni, sem rak
tóbaksverzlun.
Það var ekki hægt að segja að
hann ætti slæmt hjá henni, og jafn-
vel eftir að greiðslur frá föður hans
fóru að strjálast hélt hún áfram að
fæða hann og hýsa. En þessir hrakn-
94