Úrval - 01.02.1959, Qupperneq 109

NORÐURLJÖSIÐ
tJRVAL
Femwick og Poole og Lewis að ég
vilji finna þá strax.“
Fimmtán mínútum siðar sat Henry
á skyrtunni við skrifborð sitt og í
kringum hann Fenwick, Poole og
Lewis, reiðubúnir að lesa fyrir.
Moffatt hafði komið inn með vél-
ritunarstól sinn. Maitland sat við
hlið Henrys og var sýnilega þungt
niðri fyrir.
„Allur bærinn skal fá að vita
hvernig skepnurnar hafa hagað sér
gagnvart okkur," sagði hann.
„Nei, ekki orð Maitland. Þetta
blað segir sina sögu sjálft, og allt
landið mun heyra hana.“ Henry varð
ákafur og hækkaði róminn. „Það
mun brýna svo röddina að það yf-
irgnæfi Tiðindin. Takið eftir orðum
mínum, þeir munu komast að raun
um að nú hafa þeir gengið einum
of langt." Hann sneri sér að Moffatt
sem horfði á hann eins og hún hefði
séð draug. „Við höfum upphafsstafa-
letur á hausnum: NORÐURLJÓSIÐ
og undir: Allar fréttirnar sem við
getum prentað.“
Morguninn eftir fór Alice Page út
í bæ. Hún var kvíðin, ekki fyrst og
fremst af því hún sæi fram á örbrigð,
heldur af hinu að hana grunaði að
hún væri nú loks útskúfuð úr félags-
skap heldrafólksins í bænum. Vik-
una áður hafði frú Weatherby hald-
ið veizlu án þess að bjóða henni eða
Henry. Alice hafði alltaf verið stolt
af því að telja til vináttu við frú
Weatherby, og þetta var því ekki
góðs viti. Þá fannst henni kaupmenn
sýna sér minni virðingu en áður.
Scade, kjötsalinn, hafði verið bein-
línis ónotalegur á laugardaginn þegar
hún hafði gleymt að panta kjötið og
bað hann senda það með stuttum
fyrirvara. Alice var þvi hálfrög að
hætta sér út í götuumferðina; samt
fannst henni hún þarfnast hressingar,
og nú var hún á leið til saumakon-
unnar, sem var að breyta gráa sam-
kvæmiskjólnum hennar.
Þegar hún nálgaðist miðbæinn
mætti henni óvenjuleg sjón. Við
blaðsöiuturninn á Victoríutorgi var
mikill mannfjöldi og þyrptust menn
að turninum til að kaupa einskonar
fréttamiða að því er Alice sýndist.
Forvitni hennar var vakin. Hún fór
í biðröðina og eftir nokkrar stymp-
ingar tókst henni að ná eintaki af
fjölrituðum einblöðung. Hún leit á
titilsíðuna og las: NORÐURLJÓSIÐ.
1 fyrstu hélt hún að þetta hlyti að
vera einhver auglýsing, en svo rann
það upp fyrir henni, að þetta var
blaðið sjálft! Það fór titringur um
hana. Hún gekk nokkur reikul skref
áfram, svo nam hún staðar. „Nei,
ég þoli ekki að horfa upp á nokkurn
mann,“ sagði hún við sjálfa sig. Hún
hætti við að fara til saumakonunnar
Og sneri heim og endurtók í sífellu
fyrir munni sér: „Nú er öllu lokið.“
En þess sáust engin merki að
mannfjöldinn kringum turninn
minnkaði. Archibald Weatherby
fylgdist með honum úr glugga sín-
um. Hann var vanur að hrósa sér
af því að enginn væri gleggri á hug-
arástand bæjarbúa en hann, en þessi
áfergja fólksins í að ná i þetta fjöl- .
ritaða eintak af Norðurljósinu vakti
undrun hans. Á morgungöngu sinni
um verksmiðjuna hafði hann orð-
103