Íslenska leiðin - 01.11.2020, Side 11

11
Vangaveltur ungs
stjórnmálafræðings:
hógværð, hlutlægni
og nákvæmni
Pétur Gunnarsson, stjórnmálafræðingur
„Eins og stjórnmálafræðingar myn-
du kannski að orði komast þá lítur út
fyrir að þingkosningar í Bretlandi fari
á þann veg að Íhaldsflokkurinn vinni
með nokkuð öruggum meirihluta. Þó
má einnig vera að Verkalýðsflokkurinn
sigri,“ mælti kíminn ungur stjórnmála-
fræðinemi í tíufréttum RÚV hinn 7. maí
2015, smjörgreiddur, með gáfuman-
nagleraugu í fræðimannabótajakka1
og rúllukragapeysu.2
Tilefni ummælanna voru þingkosnin-
gar í Bretlandi árið 2015, fyrir hart næ-
rum fimm árum síðan.3 Kosningavaka
var haldin í Stúdentakjallara Háskóla
Íslands og neminn hafði fengið sér
eitt eða tvö ölglös áður en hann var
dreginn í viðtal og spurður álits um
úrslit kosninga. Neminn ungi brosti í
kampinn og flissaði með sjálfum sér.
En hvað fannst honum svona fyndið?
Ungi tilgerðarlegi stjórnmálafræði-
neminn, já þið gátuð rétt til það var
1 Svipaður jakki og breskir hástéttaprófessorar klæðast með bætur á olbogum.
2 Minnir mig allavega – ég er ekki áreiðanleg frumheimild.
3 Íhaldsflokkur David Cameron sigraði kosningarnar naumlega og fékk 12 sæta meirihluta – kom það spámönnum þess tíma í opna skjöldu.
4 Hér bæti ég við einni neðanmálsgrein ef það má, því ég var sjálfur alltaf svo þakklátur þegar höfundar bættu við löngum neðanmálsgreinum. Þá leið mér eins og ég
væri að lesa lengri texta en ella.
ég, horfðist í augu við nokkuð óvissa
framtíð. Hann, líkt og margir aðrir,
hafði oft velt fyrir mér hvað stjórn-
málafræðingar gerðu eiginlega? Í
flestum fjölskylduboðum var hann
spurður hvort hann ætlaði að gerast
stjórnmálamaður; því fór fjarri.
Ég tók fljótt betur eftir því að stjórn-
málafræðingar voru iðulega álitsgjafar
fjölmiðla um stjórnmál, eðli málsins
samkvæmt. Ég hló að því með sjál-
fum mér að vera kominn í þá stöðu
og áttaði mig á því hversu erfitt sé
að segja til um úrslit kosninga, sér-
staklega á tíma þar sem sérfræðingar
og skoðanakannanir áttu undir högg
að sækja. Ég var þá þegar farinn að
velta fyrir mér skeikulleika spádóma
sérfræðinga og tilgangi stjórnmála-
fræðinnar.
Síðan hefur þessi ungi nemi lokið
gráðu sinni við Háskóla Íslands, fa-
rið í skiptinám í KU Leuven og su-
marnám við Columbia University
og lokið meistaragráðu frá London
School of Economics (LSE) í Evrópu-
og alþjóðastjórnmálum; unnið sem
viðskiptablaðamaður, hjá utanríkis-
ráðuneyti Íslands, í utanríkisþjónustu
Bretlands og verið þess heiðurs aðn-
jótandi að kenna Evrópusamruna við
Háskóla Íslands. Ég er þakklátur fyrir
öll mín forréttindi, sem ég gerði ek-
kert sérstakt til að eiga skilið nema að
fæðast.4
Þið hræðist kannski að greinin snúist
bara um mig og mitt meinta ágæti.
Þar hafið þið því miður eiginlega rétt
fyrir ykkur. Þó vil ég gjarnan deila með
ykkur nokkrum molum, heilræðum og
ráðum sem ég hef lært á þessum
fimm - tiltölulega stuttu - árum sem
liðin eru frá því að ég var sjálfum-
glaður stjórnmálafræðinemi. Þetta eru
hlutir sem hafa nýst mér vel hingað til
og vonast til þess að gæti nýst ykkur,
bæði á meðan og eftir að þið ljúkið við
stjórnmálafræðinámið.