Íslenska leiðin - 01.11.2020, Blaðsíða 35

35
talið er að um 10 börn látist
í mica námum í hverjum ei-
nasta mánuði. Raj Bhushan,
sem vinnur fyrir barnavern-
darhópinn BBA Jharkhand
á Indlandi, greinir frá því
að fjölskyldur barnanna
sem látast í námunum eru
oft þaggaðar niður með
greiðslu gegn því að til-
greina ekki dauða barnsins
síns til yfirvalda. Þetta er
daglegt brauð barnanna
og hafa mörg þeirra ekki
annarra kosta völ þar sem
heilu fjölskyldurnar vin-
na allan daginn til þess að
eiga fyrir einni máltíð.
Af hverju
heldur
barnaþræl-
kun áfram að
vera við lýði
innan mica
námuvinn-
slugeirans og
hvað er hægt
að gera til
þess að spor-
na gegn því?
Eitt af stærstu vandamálu-
num við barnaþrælkun í
mica námunum tengist
því að flestar námurnar á
Indlandi og Madagaskar
eru ólöglegar. Með öðrum
orðum er engin löggæs-
la eða eftirlit með þeim og
þar með heldur barnaþræl-
kun áfram við tilheyrandi
lífshættulegar aðstæður.
Eftirlitsleysið þýðir einnig
að kaupendur komast upp
með það að borga heilu
fjölskyldunum, sem vinna
við námurnar, sem nemur
um 300 íslenskum krónum
á viku. Í skýrslu Terres des
Hommes kemur fram að
lausnin sé hins vegar ekki
endilega sú að sniðganga
kaup á mica frá þessum
löndum. Það mundi bitna
á viðkvæmum hópi fólks í
mjög fátækum héruðum
þar sem aðgengi að skóla
og heilbrigðisþjónustu er
lítið sem ekkert. Það er fól-
kið sem vinnur við námu-
gröftinn. Engin verslun á
mica mundi þýða að það
missir allar þær litlu tekjur
sem það hefur og þar með
möguleikann á að halda
uppi sjálfum sér eða fjöls-
kyldunum.
Annað vandamál er það
hversu lítið gagnsæi er á
framleiðslukeðju mica. Nær
allt efnið sem kemur frá
ólöglegu námunum á Ind-
landi og Madagaskar, sem
og hluti af því sem kemur
frá löglegum mica námum
hvaðanæva að úr heimi-
num er flutt beint til Kína í
verksmiðjur. Þar blandast
ólöglegt og löglegt mica
saman þegar unnið er úr
því áður en það er selt til
áfram stórfyrirtækja eða
þriðja aðila. Fyrirtækin vita
því oft ekki upprunann á
því mica sem þau nota til
framleiðslu og hvort það
sé þá tengt barnaþrælkun
eða ekki. Þetta er því hluti
af því vandamáli sem skor-
tur á gagnsæi framleiðslu-
keðjunnar er. Rannsóknir á
vegum Terres des Hommes
leiddu í ljós að nær ekkert
þeirra fyrirtækja sem kaupa
mica eru að rannsaka eða
reyna að rekja hvaðan það
kemur. Einnig rannsaka fy-
rirtækin ekki vinnuskilyrðin
í námunum sem mica er
sótt í. Þau nýta sér hið lit-
la gagnsæi framleiðslu-
keðjunnar til þess að líta
framhjá vandamálinu og
axla ekki ábyrð. Til þess að
takast á við þetta og koma
í veg fyrir barnaþrælkun
væri langbest ef fyrirtækin
sem kaupa og vinna með
mica myndu axla ábyrgð
á því hvaðan efnið kemur
og nota vald sitt til að tryg-
gja ábyrga vinnslu, það er
að segja krefjast öruggari
vinnuaðstæðna og hær-
ri launa fyrir fullorðna. Þá
gæti fólk búið við almenni-
leg lífskjör og þyrfti ekki að
láta börnin sín vinna í stað
þess að ganga í skóla. Ein-
nig væri árangursríkt að
beita stjórnvöld á Indlandi
og Madagaskar þrýstingi til
að lögleiða mica námur og
auka þar með löggæslu og
eftirlit, sem aftur gæti komið
í veg fyrir barnaþrælkun í
námunum.
Mynd: mica mining in India in 2016. @Terre des Hommes NL