Heima er bezt - 01.06.2002, Blaðsíða 24

Kviðlinga
kvæðamá
109. þáttur Umsjón: Auðunn Bragi Sveinsson
Lesendur góðir.
Sumarið verður vafalaust í veldi sínu, þegar júníheftið
birtist ykkur. Bjartir og langir dagar, jafnvel bjartar nætur,
heilla þá, sem leggja leið sína til okkar frá öðrum lönd-
um. Þeir eiga ekki slíku að fagna á sínum heimaslóðum.
Því hefi ég kynnst við dvöl erlendis. Við eigum ýmislegt
til, sem dregur erlenda gesti að, þrátt fyrir legu lands okk-
ar, norður undir heimskautsbaug.
í marshefti HEB birtust erindi, sem skrifuð voru i
vísnabækur skólafólks á sínum tíma. Oft voru þetta
hnyttnar stökur eða erindi í íjórum línum, sem gott var að
muna. Mig langar til að birta hér nokkur sýnishorn, sem
skrifuð voru á sínum tíma í minningabók mína úr Kenn-
araskóla Islands fýrir meira en hálfri öld. Gaman er að
lesa þennan kveðskap nú eftir öll árin, og spurning vakn-
ar, hvort nú, í upphafi 21. aldar, séu skrifaðar vísur og er-
indi af þessum toga.
Ein ágæt skólasystir skrifar þetta fagra erindi, um leið
og hún þakkar fyrir samveruna og óskar mér alls hins
besta:
Alls hins besta óska égþér;
allt þér gangi í haginn.
Skíni sól, sem eilíf er,
á þig sérhvern daginn.
Einn ágætur bekkjarfélagi minn á þessum árum var
Garðar Guðmundsson frá ísafirði. Hann skrifar þetta er-
indi í minningabókina:
Eg ber ei um haustsins hag
hugarvíl og gróðalíkur.
Nóg að gera, og glaðan dag
gefðu mér, - þá er ég ríkur.
Garðar er fæddur 26. janúar 1924, á ísafirði, einmitt
daginn, sem sól sést þar á ný eftir tveggja mánaða sólar-
leysi eða meira. Á 25 ára afmæli hans gat ég ekki stillt
mig um að yrkja til hans afmælisbrag, sem þannig hefst:
Þegar sólin sást á ný
sigra fjallaspengur,
fœddist Isafirði í
fagur, lítill drengur.
Áfram rennur árafjöld;
ekkert fœr því bifað.
Fjórða hluta hann úr öld
hefur séð - og lifað.
Og það var ekkert minna en ein af bestu stökum eftir
Stephan G., sem ein skólasystir sendi mér. Mér finnst, að
allir íslendingar ættu að læra þessa stöku - um stökuna:
Hlustir þú og sé þér sögð
samankveðna bagan.
þér er upp í lófa lögð,
landið, þjóðin, sagan.
Gamansemi bregður fyrir í ljóðum þessum. Einn ágæt-
ur bekkjarfélagi, Björgvin Jósteinsson frá Stokkseyri, set-
ur þetta erindi eftir Þuru í Garði - Þuru Ámadóttur (1891-
1963) í minningabókina:
Lengi lifa gamlar glœður
í gömlum kynningum.
En aldrei sjá þeir brúnkubræður
í botn á minningum.
Steinunn Sigurðar frá Efri-Langá, Dalasýslu, skrifaði
þetta í minningakverið mitt:
„Auðunn, mundu ávallt, að stakan og hennar töframátt-
ur er besta leiðin til að létta skapið, ef við erum í þungum
þönkum. Mundu:
Að kærust Iðunn kenndi þér
að koma saman stöku,
svo að fyrir fljóðum hér
fáir þú haldið vöku. “
Meira set ég ekki að sinni á pappírinn af þessum skóla-
skáldskap, en vera má, að meira komi síðar. Nógur er
tíminn til þess.
Bjarni Theódór Rögnvaldsson prestur og kennari (f.
1932) er dóttursonur Theódórs Friðrikssonar rithöfundar
(1876-1948). Hann hefur fengist nokkuð við ljóðagerð og
ritstörf af öðrum toga. Hér fer á eftir ljóð, sem hann nefn-
ir SAMHLJÓMASTEF:
264 Heima er bezt